Rhodeus cericeus amarus
კობრისებრთა ოჯახის კიდევ ერთი პატარა და საინტერესო წარმომადგენელი. ტაფელას მაღალი, გვერდებში ვიწრო და საკმაოდ დიდ ქერცლიანი სხეული აქვს. ბინადრობს ტაფელა მდგარ ან სუსტ დინებიან წყალსატევებში (დასავლეთ საქართველოში დადასტურებით).
მისი კვების რაციონი ძირითადად შედგება ძაფისებრი წყალმცენარეებისგან, რის გამოც მის ხორც არასასიამოვნო გემო აქვს.
ტაფელას შეფერილობა წელიწადის დროის მიხედვით ცვალებადია. ჩვეულებრივ მამრი და მდემრი ეკზემპლიარები შეფერილობით ერთმანეთისგან არ განსხვავდებიან. მათ ზურგი მომწვანო, გვერდები და მუცლი ვერცხლისფერი აქვთ, კუდის მხარეს მომწვანო ან შავი ზოლი დაერთვით. თვალები მკრთალი ყვითელი, წითელი ლაქით.
ქვირითობის წინ მამრის შეფერილობა მკვეთრად იცვლება. ზურგი და გვერდები მუქი იასამნიფერი ხდება სადაფის პრიალით, გვერდითი ხაზი ღაჟღაჟა მწვანე, მუცელი და ფარფლები კი ვარდისფერად იღებება. ამავე დროს თავი თეთრი გამონაყარით იმკობა.
შეიძლება ითქვას, რომ ტაფელა ქვირითობის ორიგინალურობით მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე უცნაური თევზია. მდედრებს ქვირითობის მომენტისთვის ეზრდებათ საკმაოდ გრძელი საქვირითე მილი, რომლის საშუალებითაც მას ცოცხალი მოლუსკის სალაყუჩე ხვრელში ქვირითი შეყავს და მამრიც იქვე განაყოფიერებს მას. გრძელდება ეს პროცესი მცირედი პაუზებით მაისიდან აგვისტომდე, რის შემდეგადაც მდემრებს საქვირითე მილი უქრებათ. თუ რატომ რთავს მოლუსკი ნებას ტაფელას შეიყვანოს საქვირითე მილი თავის სალაყუჩე ხვრელში (მიუხედავათ თავდაცვის ინსტინქტისა) მეცნიერებისთვის სრულიათ გაუგებარია.
იზრდება ტაფელა 7-10 სანტიმეტრი. მცირე ზომისა და უგემურობის გამო მასზე არავინ თევზაობს. პირადად მე მას ვიყენებდი ცოცხალ სატყუარად ქორჭილას და ქარიყლაპიას საჭერად.
სტატიის ავტორი SHO (შოთა კვარაცხელია)