საინტერესო ფაქტები

• კულტურა
• მსოფლიო
• სხვა

Jun 20, 2015

ამ ფოტოების ნახვის შემდეგ აუცილებლად მოგინდებათ, იოგით დაკავდეთ. 

ნახეთ ამერიკელი მოდელის ყველაზე გულახდილი იოგა პიტერ ჰეგრის ფოტოპროექტში.

 

ლუი VI პირადად იღებდა ყველა ბრძოლაში მონაწილეობას. მორიგი ბრძოლის დროს მეფეს მხლებლები მოუკლეს და ის ალყაში მოექცა. მეფე არ ნებდებოდა და ბრძოლას აგრძელებდა. ერთი ჯარისკაცი ლუის მიეპარა, აღვირი გამოსტაცა ხელიდან და დაიყვირა: 

"მეფე ტყვედ ჩავიგდე!"

ლუიმ ხმალი მოიქნია, ჯარისკაცს თავი წააცალა და დაიყვირა: 

"ძაღლის შვილო! არ იცი, რომ მეფე არასდროს ვარდება ტყვედ?!"

ლუის სიტყვებმა ისე იმოქმედა მოწინააღმდეგეებზე, რომ მათ ალყა გახსნეს და მეფე უბრძოლველად გაატარეს.

 

როგორ გააცურა "სპარსეთის პრინცმა" პოლონელები - ქარ­თ­ვე­ლი თა­ვა­დის მსოფლიო აფე­რე­ბი

"სხე­უ­ლი ჩი­ნე­ბუ­ლი მაქვს, სულ­ზე მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ვიზ­რუ­ნებ, პას­პორ­ტის შოვ­ნას კი ყო­ველ­თ­ვის მო­ვა­ხერ­ხებ"

გა­ღა­ტა­კე­ბუ­ლი თა­ვა­დის ოჯა­ხი­დან გა­მო­სუ­ლი მიხეილ წე­რე­თე­ლი ახალ­გაზ­რ­დო­ბა­ში კავ­კა­სი­ის სა­ფოს­ტო-სა­ტე­ლეგ­რა­ფო უწყე­ბა­ში რი­გით ჩი­ნოვ­ნი­კად მსა­ხუ­რობ­და, რაც, რა თქმა უნ­და, ოდ­ნა­ვა­დაც არ აკ­მა­ყო­ფი­ლებ­და და თვა­ლი სულ ლა­მა­ზი ცხოვ­რე­ბი­სა და დი­დი ფუ­ლის შოვ­ნის­კენ ეჭი­რა. ამი­ტო­მაც, სა­სურ­ვე­ლი მიზ­ნის მი­საღ­წე­ვად, სულ სხვა­დას­ხ­ვა გეგ­მის მო­ფიქ­რე­ბა­სა და გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­საც მა­ლე­ვე შე­უდ­გა. დამ­წყებ­მა თაღ­ლით­მა თა­ვი­დან გარ­კ­ვე­ულ წარ­მა­ტე­ბებს მი­აღ­წია, რა­მაც ფრთე­ბი შე­ას­ხა და უფ­რო სა­რის­კო საქ­მე­ე­ბის კე­თე­ბის­კენ უბიძ­გა. თუმ­ცა, მა­ლე­ვე ჩა­ვარ­და და სა­სა­მარ­თ­ლომ მარ­ტო პა­ტიმ­რო­ბა კი არ მი­უ­სა­ჯა, ქო­ნე­ბა­ზე ყვე­ლა­ნა­ი­რი უფ­ლე­ბი­სა და თა­ვა­დის ტი­ტუ­ლის გა­რე­შეც და­ტო­ვა. მთა­ვა­რი - ნე­ბის­მი­ე­რი გზით გამ­დიდ­რე­ბის და­უ­ო­კე­ბე­ლი სურ­ვი­ლი - წე­რე­თელს უწინ­დე­ბუ­რად შერ­ჩა და იმ­დ­რო­ინ­დე­ლი გა­ზე­თე­ბის მტკი­ცე­ბით, ცი­ხი­დან გა­მოს­ვ­ლის შემ­დეგ "უ­მაღ­ლე­სი სა­ერ­თა­შო­რი­სო კლა­სის პრო­ფე­სი­ო­ნალ ავან­ტი­უ­რის­ტა­დაც" ჩა­მო­ყა­ლიბ­და.

თა­ვა­დუ­რი წარ­მო­შო­ბა, შე­სა­ნიშ­ნა­ვი მა­ნე­რე­ბი და ენე­ბის ცოდ­ნა წე­რე­თელს აფე­რე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­ში ძა­ლი­ან ეხ­მა­რე­ბო­და. სხვა­დას­ხ­ვა დროს ის თავს კავ­კა­სი­ა­ში მი­წე­ბის მდი­და­რი მფლო­ბე­ლის მემ­კ­ვიდ­რედ, მსოფ­ლიო ომ­ში თავ­გა­მო­ჩე­ნილ სამ­ხედ­რო ოფიც­რად, დე­მოკ­რა­ტი­ი­სა და თა­ვი­სუფ­ლე­ბის­თ­ვის მებ­რ­ძოლ რე­ვო­ლუ­ცი­ო­ნე­რად და თვით სპარ­სე­თის პრინ­ცა­დაც კი ასა­ღებ­და და თი­თო­ე­ულ ამ როლს შე­სა­ნიშ­ნა­ვად ირ­გებ­და.

თაღ­ლი­თი კავ­კა­სი­ის ბევ­რი ცნო­ბი­ლი და პა­ტივ­სა­ცე­მი მცხოვ­რე­ბის სა­ხელ­საც ხში­რად ით­ვი­სებ­და და ამა­საც იმ­დე­ნად და­მა­ჯე­რებ­ლად აკე­თებ­და, რომ კარ­გა ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში თვით ყვე­ლა­ზე გა­მოც­დილ მა­ძებ­რებ­საც კი არა­ფე­რი აეჭ­ვებ­დათ. და კი­დევ, წი­ნა­აღ­მ­დე­გობ­რი­ო­ბე­ბით აგ­რე­რი­გად "და­ხუნ­ძ­ლუ­ლი" თაღ­ლი­თი თა­ვი­სი ცხოვ­რე­ბის მთა­ვარ მი­ზანს - გამ­დიდ­რე­ბას - ღა­რიბ­თა დახ­მა­რე­ბას, ამ მიზ­ნით მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი თან­ხე­ბის გა­ღე­ბა­სა და ქველ­მოქ­მე­დე­ბა­საც მშვე­ნივ­რად უთავ­სებ­და და მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ქა­ლე­ბის მი­მართ ძი­რი­თა­დად მომ­ხ­მა­რებ­ლუ­რად იყო გან­წყო­ბი­ლი და არც მათ ხარ­ჯ­ზე გამ­დიდ­რე­ბას თა­კი­ლობ­და, ერ­თი უბ­რა­ლო გო­გო­ნას­თ­ვის, რო­მელ­საც ის გულ­წ­რ­ფე­ლად და სრუ­ლი­ად უან­გა­როდ შე­უყ­ვარ­და, ყვე­ლაფ­რის გა­სა­ღე­ბა­დაც კი მზად იყო.

მი­ხე­ილ წე­რე­თელ­მა "კა­რი­ე­რა" 1899 წელს, ოდე­სა­ში და­იწყო, სა­დაც ცი­ხი­დან გა­მოს­ვ­ლის შემ­დეგ ჩა­ვი­და. რა­ღა თქმა უნ­და, ქა­ლა­ქი, სა­დაც ყო­ველ­თ­ვის თა­ვი­სე­ბუ­რი კრი­მი­ნა­ლუ­რი ატ­მოს­ფე­რო სუ­ფევ­და, თაღ­ლითს შემ­თხ­ვე­ვით არ აურ­ჩე­ვია. ასე რომ, ერთ დღე­საც, მი­სი სა­ხით ოდე­სას "სუ­ლით მო­ნა­თე­სა­ვე", მაგ­რამ გა­რეგ­ნუ­ლად მე­ტის­მე­ტად რეს­პექ­ტა­ბე­ლუ­რი და არ­ნა­ხუ­ლად მიმ­ზიდ­ვე­ლი ბა­ტო­ნი მო­ევ­ლი­ნა, რო­მე­ლიც მო­დის "ბო­ლო სიტყ­ვის მი­ხედ­ვით" იყო ჩაც­მუ­ლი და ზედ­მი­წევ­ნით დახ­ვე­წი­ლი მა­ნე­რე­ბიც ჰქონ­და. სა­უბ­რი­სას ერ­თი ენი­დან მე­ო­რე­ზე და­უბ­რ­კო­ლებ­ლად გა­და­დი­ო­და და უკ­ვე ისე­დაც მო­ნუს­ხულ მსმე­ნე­ლებს თავ­ბ­რუს უცხო სიტყ­ვე­ბი­თა და ფრა­ზე­ბი­თაც მარ­ჯ­ვედ ახ­ვევ­და. ბევ­რი რომ აღარ გა­ვაგ­რ­ძე­ლოთ, ოდე­სა­ში წე­რე­თელ­მა დიდ­სა და პა­ტა­რა­ზე თა­ვი­დან­ვე მო­მა­ჯა­დო­ე­ბე­ლი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა მო­ახ­დი­ნა და სა­ჭი­რო ადა­მი­ა­ნე­ბის სრუ­ლი ნდო­ბის მო­პო­ვე­ბაც მა­ლე­ვე მო­ა­ხერ­ხა. მო­რი­გი აფე­რის გა­სა­ხორ­ცი­ე­ლებ­ლად კი, ნი­ა­და­გის სა­ფუძ­ვ­ლი­ა­ნად მო­სინ­ჯ­ვის შემ­დეგ, ოდე­სა­ში მდე­ბა­რე მგზავ­რე­ბის გა­დაყ­ვა­ნი­თა და ტვირ­თე­ბის გა­და­ზიდ­ვით და­კა­ვე­ბუ­ლი გერ­მა­ნუ­ლი სათ­ბო­მავ­ლო კომ­პა­ნია აირ­ჩია. პრაქ­ტი­კუ­ლად უნაკ­ლო ყალ­ბი დო­კუ­მენ­ტე­ბის დამ­ზა­დე­ბის შემ­დეგ, წე­რე­თელ­მა, მე­ქა­ში კავ­კა­სი­ე­ლი მუს­ლი­მა­ნე­ბის ჩაყ­ვა­ნის მიზ­ნით(?!), კომ­პა­ნი­ას­თან ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბა გა­ა­ფორ­მა. პა­რა­დოქ­სია, მაგ­რამ გერ­მა­ნე­ლი კო­მერ­სან­ტე­ბი არც თაღ­ლი­თის მი­ერ წარ­დ­გე­ნილ დო­კუ­მენ­ტებს და არც შე­თან­ხ­მე­ბის ხა­სი­ათს ოდ­ნა­ვაც არ და­უ­ეჭ­ვე­ბია. ამ უც­ნა­უ­რი გა­რი­გე­ბის წვრილ­მა­ნებს არც ჩვენ ჩა­ვუღ­რ­მავ­დე­ბით და მხო­ლოდ იმას შევ­ნიშ­ნავთ, რომ სა­ბო­ლო­ოდ, წე­რე­თე­ლი ოდე­სის პო­ლი­ცი­ას ხე­ლი­დან ოს­ტა­ტუ­რად და­უს­ხ­ლ­ტა, გა­ურ­კ­ვე­ვე­ლი მი­მარ­თუ­ლე­ბით გა­უ­ჩი­ნარ­და და თან ოქ­რო­თი გა­ცე­მუ­ლი 180 ათა­სი რუბ­ლიც გა­ი­ყო­ლა.

გარ­კ­ვე­უ­ლი დრო­ის შემ­დეგ მი­ხე­ილ წე­რე­თე­ლი ერ­თ­მა­ნე­თის მი­ყო­ლე­ბით რუ­სე­თის იმ­პე­რი­ის რამ­დე­ნი­მე სამ­ხ­რე­თულ ქა­ლაქ­ში -კი­ევ­ში, ხარ­კოვ­ში, ეკა­ტე­რი­ნოს­ლავ­სა და დო­ნის როს­ტოვ­ში გა­მოჩ­ნ­და, სა­დაც თაღ­ლი­თო­ბის გზით ასო­ბით ათა­სი რუბ­ლი მი­ით­ვი­სა. ამის შემ­დეგ ერ­თხანს მოს­კოვ­შიც "წა­ი­მუ­შა­ვა", სა­დაც, გა­ყალ­ბე­ბუ­ლი ორ­დე­რით ძმე­ბი ჯუნ­გა­რო­ვე­ბის სა­ბან­კო კან­ტო­რა­ში 70.658 რუბ­ლი და 57 კა­პი­კი (სი­ზუს­ტეც ასე­თი უნ­და!) მი­ით­ვა­ლა.

ქარ­თ­ველ­მა თა­ვად­მა თა­ვი­სი "სტუმ­რო­ბით" ევ­რო­პის არა­ერ­თი ქვე­ყა­ნაც საკ­მა­რი­სად "გა­ა­ბედ­ნი­ე­რა" და რო­გორც ბან­კე­ბი­სა და მა­ღა­ზი­ე­ბის უზა­დო მძარ­ც­ველ­მა, თა­ვი­სი "წა­რუშ­ლე­ლი კვა­ლი" ლონ­დონ­ში, ვარ­შა­ვა­სა და სხვა ევ­რო­პულ დე­და­ქა­ლა­ქებ­შიც და­ტო­ვა. გან­სა­კუთ­რე­ბით კი მა­ინც ვარ­შა­ვა­ში გა­მო­ი­ჩი­ნა თა­ვი, რომ­ლის მცხოვ­რებ­თაც, არც მე­ტი, არც ნაკ­ლე­ბი, სპარ­სე­თის პრინ­ცად მო­ევ­ლი­ნა. მო­დურ ცენ­ტ­რა­ლურ სას­ტუმ­რო "ბრის­ტოლ­ში" რამ­დე­ნი­მე სა­უ­კე­თე­სო ნომ­რის და­კა­ვე­ბის შემ­დეგ, "პრინ­ცი" ფუ­ლის ფლან­გ­ვა­სა და მხი­ა­რულ ცხოვ­რე­ბას შე­უდ­გა. ქა­ლაქ­ში გა­მარ­თულ მი­ღე­ბებ­სა თუ თე­ატ­რა­ლურ წარ­მოდ­გე­ნებ­ზე სა­კუ­თა­რი ამა­ლით დაბ­რ­ძან­დე­ბო­და, ნაც­ნო­ბო­ბას მხო­ლოდ მა­ღა­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­თან აბამ­და, რომ­ლებ­საც ვი­თომ სხვა­თა შო­რის იმა­ზეც მი­ა­ნიშ­ნებ­და, რომ მე­ფის რუ­სე­თის დე­და­ქა­ლა­ქის დი­დი თა­ნამ­დე­ბო­ბის მქო­ნე პერ­სო­ნებ­თან ძა­ლი­ან მჭიდ­რო ურ­თი­ერ­თო­ბა ჰქონ­და.

"პრინ­ცი­სა" და მი­სი ამა­ლის წევ­რე­ბის მიმ­ზიდ­ვე­ლი გა­რეგ­ნო­ბა და კაშ­კა­შა აღ­მო­სავ­ლუ­რი კოს­ტი­უ­მე­ბი ვარ­შა­ვე­ლებ­ზე გა­მა­ოგ­ნე­ბელ შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბას ახ­დენ­და, ხო­ლო გა­ზე­თე­ბი მის ცხოვ­რე­ბა­ზე წე­რით არ იღ­ლე­ბოდ­ნენ. თა­ვად "პრინ­ცი" კი დროს ტყუ­ი­ლად ნამ­დ­ვი­ლად არ კარ­გავ­და და აფე­რას აფე­რა­ზე გეგ­მავ­და. ვარ­შა­ვა­ში მისი ყუ­რადღე­ბა ძი­რი­თა­დად მდიდ­რულ­მა ან­ტიკ­ვა­რულ­მა მა­ღა­ზი­ებ­მა მი­იქ­ცია, სა­დაც ასე­ვე მთე­ლი თა­ვი­სი ეგ­ზო­ტი­კუ­რი ამა­ლით შე­დი­ო­და და ესო­დენ უცხო და თვა­ლის­მომ­ჭ­რე­ლი სა­ნა­ხა­ო­ბით ყვე­ლას ად­გილ­ზე აშე­შებ­და. მა­ღა­ზი­ებ­ში "პრინ­ცი" ყვე­ლა­ზე სა­უ­კე­თე­სო და უძ­ვირ­ფა­სეს ან­ტიკ­ვა­რულ და სა­ი­უ­ვე­ლი­რო ნა­წარმს ირ­ჩევ­და, გამ­ყიდ­ვე­ლებს მხო­ლოდ სპარ­სი თარ­ჯიმ­ნის მეშ­ვე­ო­ბით ესა­უბ­რე­ბო­და და გან­კარ­გუ­ლე­ბას აძ­ლევ­და, შე­ძე­ნი­ლი ძვირ­ფა­სე­უ­ლო­ბა "ბრის­ტო­ლის" რო­მელ ნო­მერ­ში მი­ე­ტა­ნათ და ან­გა­რი­ში რა ვა­და­ში წა­რედ­გი­ნათ. ზოგ­ჯერ, თუ არ­ჩე­ვანს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად დახ­ვე­წილ და ძვირ­ფას ნივ­თ­ზე შე­ა­ჩე­რებ­და, მა­ღა­ზი­ის მე­პატ­რო­ნის ორ­დე­ნით და­ჯილ­დო­ე­ბის სურ­ვილ­საც გა­მოთ­ქ­ვამ­და ხოლ­მე. ერთ დღეს კი ეს სურ­ვი­ლი საქ­მე­დაც აქ­ცია. გამ­ყიდ­ვე­ლებს, ვის მა­ღა­ზი­ებ­შიც უზარ­მა­ზა­რი თან­ხის სა­ქო­ნე­ლი აირ­ჩია, ყალ­ბი ორ­დე­ნე­ბი გუ­ლუხ­ვად ჩა­მო­უ­რი­გა და... უკ­ვა­ლოდ გაქ­რა.

სა­ბან­კო აფე­რე­ბის უკეთ გა­სა­ხორ­ცი­ე­ლებ­ლად, წე­რე­თე­ლი გვარ­საც ხში­რად იც­ვ­ლი­და და სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ხან ან­დ­რო­ნი­კო­ვად, ხა­ნაც თუ­მა­ნო­ვად ევ­ლი­ნე­ბო­და. ასე­თი არ­ჩე­ვა­ნი შემ­თხ­ვე­ვი­თი სუ­ლაც არ იყო, რად­გა­ნაც ქარ­თუ­ლი ან­დ­რო­ნი­კაშ­ვი­ლი­დან მომ­დი­ნა­რე ან­დ­რო­ნი­კო­ვი ომის ცნო­ბილ გმირ­თან, ინ­ფან­ტე­რი­ის გე­ნე­რალ­სა და იმე­რე­თის მე­ფის, სო­ლო­მონ II-ის შვი­ლიშ­ვილ ივა­ნე ან­დ­რო­ნი­კაშ­ვილ­თან, თუ­მა­ნო­ვი კი ცნო­ბილ ქარ­თ­ველ თა­ვა­დებ­თან, თუ­მა­ნიშ­ვი­ლებ­თან ნა­თე­სა­ო­ბა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებ­და, რაც სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ფარ­გ­ლებს გა­რე­თაც კი ყვე­ლას­თ­ვის ზედ­მი­წევ­ნით სა­პა­ტიო იყო. ჰო­და, გა­წა­ფუ­ლი თაღ­ლი­თიც ამ გვა­რებს, წინ რომ "კნი­ა­ზიც" უძღო­და და უმალ­ვე მო­წი­წე­ბა­სა და პა­ტი­ვის­ცე­მას აღ­ძ­რავ­და, ერ­თ­მა­ნეთს გა­მუდ­მე­ბით უნაც­ვ­ლებ­და და მი­ზან­ში ამო­ღე­ბულ რუ­სე­თის სხვა­დას­ხ­ვა ქა­ლაქ­ში ხან ან­დ­რო­ნი­კო­ვად, ხან თუ­მა­ნო­ვად და ხა­ნაც წე­რეთ­ლად ჩნდე­ბო­და. გაკ­ვირ­ვე­ბუ­ლი თა­ნამ­ზ­რახ­ვე­ლე­ბის კითხ­ვა­ზე კი, ეს რა­ღა­ში გჭირ­დე­ბაო, ასე პა­სუ­ხობ­და: "მუ­დამ ერთ ადა­მი­ა­ნად ყოფ­ნა მო­საწყე­ნია. რო­გორც კი სხვა ადა­მი­ა­ნი ხდე­ბი, თავ­ში მა­შინ­ვე სხვა და, რაც მთა­ვა­რია, ახა­ლი და კარ­გი იდე­ე­ბიც მოგ­დის. ადა­მი­ა­ნი ხომ სხე­უ­ლის, სუ­ლი­სა და პას­პორ­ტის­გან შედ­გე­ბა? სხე­უ­ლი ჩი­ნე­ბუ­ლი მაქვს, სულ­ზე მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ვიზ­რუ­ნებ, პას­პორ­ტის შოვ­ნას კი ყო­ველ­თ­ვის მო­ვა­ხერ­ხებ".

წე­რე­თელს მარ­თ­ლაც ნე­ბის­მი­ე­რი უნაკ­ლოდ დამ­ზა­დე­ბუ­ლი ყალ­ბი პას­პორ­ტის შოვ­ნა შე­ეძ­ლო.