გუშინ ჩემს ძველ მეგობრებთან ერთად გასული გახლდით წნორისკენ, ამინდის პროგნოზი კარგს მოასწავებდა თუმცა , როგორც ყოველთვის სინეპტიკოსები ხშირდ სცდებიან
ადგილზე ჩასულები საღამოს გადაფრენაზე დავდექით ტყის ქოთომზე, თუმცა უშედეგოდ , არ გადმოდის ეს ქათამი და მოჰკალ თუ გინდა.
დავისვენეთ სოფელ მუკუზანში და გამთენიას გავეშურეთ წნორის ტბებისკენ, ( უფრო სწორედ ძველ ანაგაში) , ჩავალაგეთ იხვის ფიტულები, "მახაკრილიც" დავაყენე , და სულმოუთმენლად დაველოდე რიჟრაჟს .
ირიჟრაჟა , და ჩემი მოლოდინი სამწუხაროდ მოლოდინად დარჩა , შოშიას გარდა არაფერი არ დაფრინავს ამ ანაგაში. , საყვირიც ვაყვირი მაგრამ ამაოდ
ბრაზნარევმა , მოვკიდე ჩემს "ზოლკა"-ს ხელი და იქვე შორიახლოს 1 დიდი დაჭაობებული დამშრალი ტბა დავლაშქრეთ , დავიწყეთ მე და ჩემმა შეგირდმა ნადირობა.
ვაბოტებდი ამ ჭაობიან ტბაში და თან ვცდილობდი ყურადღება მიმექცია ძაღლისთვის, უცებ თავი ავწიე და დგას ჩემი ზოლკა გაშეშებული , ძლივს მივედი ახლოს და შევძახე "ეცი " - ჟღურტულით ჩიბუხა " ბეკასი" ამოფრინდა , აბა იმას იქიდან გავუშვებდით
სიხარულისგან მეცხრე ცაზე ვიყავი , ნაბული და შემდგომ აპორტი.
გავაგრძლეთ ისევ ნადირობა და ისევ ნაბული , ისევ აპორტირება ... შეძახილებიც ბევრი იყო
ასე გავერთეთ მე და ზოლკა და ჯამში 4 ცალი ბეკასი მოვინადირეთ ....
ბოდიშით ცოტა კაბა დაესვარა გოგოს , ნამეტანი ჭაობებში ირბინა .
დღის გმირი "ზოლკა"
ამ ფოტომ გაბი გამახსენე ისიც ზუსტად ესე ყარაულობდა და უღრენდა სხვა ძაღლებს, ამასაც იგივე თვისება აქვს, იქ მყოფ დრათჰაარს ისე უღრენდა და კბენდა როცა ის უახლოვდებოდა ნანადირევს