გასრულდა მათი ამბავი ვითა სიზმარი ღამისა.
გარდახდეს, გავლეს სოფელი, - ნახეთ სიმუხთლე ჟამისა! -
ვის გრძლად ჰგონია, მისთვისცა არის ერთისა წამისა.
ვწერ ვინმე მესხი მელექსე მე რუსთველისად ამისა.
ასე ამთავრებს დიდი პოეტი თავის ნაწარმოებს, მაგრამ მე სად მივალ მაქამდე, ამიტომ ჩემებურად დავსწერ
სეზონის გახსნის სამზადისი და დახურვის, ორივე ძალიან ლამაზია, ერთი სხვაობა, ის არის, რიმ 6 თვე ვასვენებთ ლულებს, სამაგიეროდ ხშირად ვიგონებთ აწ უკვე ძველ ნადირობებს, უფრო მეტი დროა საკუთარ თავთან დასაფიქრებლად, სამაგიეროდ გახსნისთვის ნელნელა იწყება სამზადისი, ძაღლების გეშვა, გავარჯიშება, "იაფად" თითო თითო ყუთი ტყვიის შეძენა, აღჭურვილობის განახლება და ასე, თუ თევზაობაც ჰიბად გაქვს, მაშინ კიდე მარტივად გადაიტან სეზონის დახურვას ყოველშემთხვევაში, ჩვენთან ლეგიონში იმდენი სურპრიზი გვაქ ერთმანეთისთვის და წინ იმდენი ლამაზი დღეები გველოდება "ნამატის" სახით, წესით სეზონს კაი ზაპოითი შევხვდებით
დავუბრუნდეთ პარასკევ საღამოს, სეზონის "ბოლო" უძილო ღამე, მაღვიძარას ხმა იმ დროს ისმის, როდესაც მეოთხე ფინჯან ყავას ვსვამ და ოტახში ბოლთასვცემ, ვფიქრობ გათენებაზე, ნადირობაზე, იმ დიდ სიყვარულზე რაც წინ მელის და რაც მთავარია, ვნერვიულობ, ვნერვიულობ იმ პასუხისმგებლობაზე, რონელიც რამოდენიმე საათში ჩემ ცხოვრებას სერიოზულად შეცვლის, ფაქტი ერთია მე მუხარია, ღვიძლი მეუბნება, დაფიქრდი ჯერ ჟიდევ მაქვს გადარჩენის შანსიო
ხო და ამ ფიქრებში გართული მივადექი ნიკორას, 80% უკვე დამთავრებული იყო დილის საქმიანიბის, მხოლოდ 1 ღერის მიწევა მივასწარი და ჩემ ახალგასტიკერებულ მანქანით "წატრიპაჩება"
გზა ბუნდოვნად მახსოვს, ჩაფიქრებული ვიჯექი, ისე რო თვით დონეს უკვირდა რა მჭირდა, მანამ რამოდენიმე ყლუპი ჯადოსნური სითხე არ შევსვი, მანამდე "საკუთარ ნაჭუჭში ჩაკეტილ დაკომპლექსებულ თინეიჯერს" ვგავდი
დილის ბაბუს უსაფრთხოების მოკლე კურსს გავვეცანით, სიმართლე ითქვას რის შემდეგ რა მოდის უკვე ყველამ ვიცით, მაგრამ მაინც სასიამივნო მოსასმენია, გამეორება ცოდნის დედაა, გარდა ამისა იცი, რომ ამ ტექსტიდან უკვე ჩათვალე ნადირობა დაწყებულია...
დავიძარით ზემო ნომრებში, შარშან რამ9დენიმეჯერ ვიყავი მაგ ნომერში, რონელიც რატომღაც მეექვსე ნომერი მეგონა, მთელი წელი და როდესაც მივლასლასდი "ჩემ" ნომერში, მთელი ჩემი მრწანსი განადგურდა, როდესაც ხეზე დიდი წითელი სამიანი დავინახე, ფაქტიურად მთელი წელი სიცრუეში მიცხოვრია
ნადირობის ამბებს სხვებს დავუტოვებ მოსაყოლად შედეგი 0. სამაგიეროდ არ დავაფრთხეთ მაკე ცხოველები და ამით ძალიან კმაყიფილები ვიყავით.
ვანიკომაც ცოტა გვანერვიულა ჯანმრთელობის მხრივ, მაგრამ ეგეც მშვიდად და სასიკეთოთ დასრულდა.
ჩავედით ფაცხასთან და შევუერთდით "მოქეიფე" საზოგადოებას....
ბევრი რო აღარ გამუგრძელდეს, მე და კვერნას გვაყლაპეს საფანტი, გამოგვიცვალეს ქუდი და მაისურები
და ასე და ამგვარად, 2 წლის წინ შეღებულ ლეგიონის კარში, ამაყად, უდიდესი სიყვარუოი და სითბოთი შევაბიჯეთ ფეხი....
დიდი მადლობა ძმებო ყველაფრისთვის, რაც კი ამ 2 წლის მანძილზე რა წუთებიც თქვენთან გამიტარებია, იმდენი წლები მიგმატებიდეთ თქვენ და თქვენ ოჯახებს....
მიყვარხართ ძლიერ
- ფორუმი
- ფორუმის წევრები
- Shoutbox
- კალენდარი
- ფოტო გალერეა
- Custom Pages
- ვიდეო გალერეა
- iHost
- კლუბის შესახებ
- ფორუმი
- ფორუმის წევრები
- ყველაზე აქტიურები
- ფორუმის სიახლეები
- კალენდარი
- სურათის ატვირთვა
- იუთუბზე ატვირთვა
- ონლაინში არიან
- საიტის რუკა
- მაღაზიები
- კატეგორიები
- მთავარი
- მონადირეთა ლეგიონი
- მსროლელთა ლიგა
- ნადირობა
- ბაზიერობა
- სამონადირეო იარაღი
- ძაღლები
- თევზაობა
- დასვენება, ლაშქრობა
- ფლორა და ფაუნა
- სხვადასხვა
- მედიცინა
- ისტორიის კუთხე
- ბუნება
- გალერეა
- გადმოწერა
- დაგვიმეგობრდით