ოპერაცია "წითელქუდა"

იყო და არა იყო რა, ღვთის უკეთესი რა იქნებოდა?  ერთ პატარა და ლამაზ სოფელში ცხოვრობდა პატარა გოგონა - სახელათ გულნარა.  ხო და ეს გულნარა ატარებდა წითელ ბერეტს და ამიტომ სოფელში რომელიც საქართველოს ერთ ერთ რეგიონში იყო მოთავსებული სადაც 2-2 სიტყვიანი სახელებია "ჩვევად ქცეული. ხო და ამ ქუდის ფერისა და სახელის გამო გულნარას ყველა ეძახდა "წითელ ბერეტას" . ჩვენი "წითელი ბერეტა" იყო ნატურალური "ბლანძინკა" და ქონდა ძალიან ლამაზი ლურჯი თვალები. ყველას მოსწონდა ჩვენი გულნარა მაგრამ მას რამდენიმე უცნაური თვისება ქონდა . და ერთი იყო აკვიატებული აზრი რომ ქერა თმა და ლურჯი თვალები მის ინდივიდუალიზმს სწორედ იმ შარმს და იდუმალებას უკარგავდა რაც სიამდვილესი გულნარას ხასიათში დ მეტსაც ვიტყვით -მის სულში იჯდა. 

ბევრი დაუშალეს მაგრამ თავისი სიჯიუტით მაინც გაიტანა თავისი და სულ მალე ყორნისფერი შავი თმა და ყავისფერი "კარლცეისის" ლინზებით მოევლინა თავის განცვიფრებულ თანასოფლელებს...გადიოდა დრო და ხანი . ჩვენი გულნარა სულ უფრო და უფრო გრძელდებოდა , და ვინაიდან ძალიან უყვარდა თავისი იტალიელი ბებიის (ჯოვანა სტელლა ბარნაბა დე ლა ჩენტილე)-ს ნაჩუქარი მაქმანებიანი ჩითის კაბა რომელიც კალაბრიაში შეიქმნა მაშინდელი დამწყები კუწურიეს - ფრანჩესკა დი ბელლა ტრაპატონის სამოდელო სახლის ექსპერიმენტალურ სტუდიაში, რომლის სახესაც წარმოადგენდა არგენტინელი ამომავალი ვარსკვლავი სამოდელო ბიზნესში- ვერონიკა ეს სანტოს დინასიმენტოს პატრიჩია დელავეგა. ძალიან უყვარდა ეს კაბა ჩვენ გულნარას და ერთგულად ატარებდა მუდამ .  იზრდებოდა ჩვენი გულნარა , ეზრდებოდა ფეხები(რომელიც ისედაც გრძელი ქონდა ბავშვობიდან) და შესაბამისად უმოკლდებოდა ბებიის ნაჩუქარი კაბა.  ეს კი სულ უფრო და უფრო ხშირად იწვევდა ერთგვარ უხერხულობას, განსაკუთრებით მაშინ ,როდესაც გულნარას რაღაც უვარდებოდა ძირს და მერე იხრებოდა მის ასაღებად.
 
 

თმების ,და თვალის ლინზების ფერს დროთა განმავლობაში შეეჩვია სოფელი. ლოფლელები იმასაც შეეჩვიენ რომ პატარა გულნარა გაიზარდა და შესაბამისად კაბა დაუპატარავდა. განსაკუთრებით ახალგაზრდა ყმაწვილები ხარობდნენ ამით და სულ უფრო და უფრო ხშირად უვარდებოდათ ხან რა და ხან რა და ერთი სული ქონდათ რომ გულნარას აეღო ძირს დავარდნილი საგანი . ვაშლი იქნებოდა ეს თუ მსხალი. არა და მსხალი უყვარდა გულნარას განსაკუთრებულად თურაშაულზე ხო საერთოდ......
მაგრამ ქონდა "წითელ ბერეტას" კიდევ ერთი განსაკუთრებული ნიჭი...
სასწაული ლტოლვა ქონდა "ბერეტა"ს ფირმის იარაღებზე. ყველა მოდელი ტექნიკური პარამეტრები ზეპირად იცოდა , ასევე დეტალური მახასიათებლები და თვისობრივ -კონტრუქციული ნიუანსები. 
ხო და ერთხელაც იტალიაში , ქალაქ ჩივიტავეკიას საგამოფენო დარბაზში სადაც მიმდინარეობდა საერთაშორისო გამოფენა "ვეპონ 2019" ზუსტად ბერეტას საგამოფენო პავილიონის წინ საიდანღაც გაჩნდა ჩვენი გულნარა  ბერეტათი და უკვე ძალიან ძალიან მოკლე კაბით. და სწორედ აქ მოხდა ის რამაც შესძრა მსოფლიო მოდისა და იარაღის ინდუსტრია და დაიწყო ახალი ეპოქა კინოს განვითარებაში...

    გაგრძელება იქნება ?

მდააა მშვენიერი დასაწყისია, თუ გაგრძელებაც ეგეთივე იქნება უკვე ოოოოო ველოდებით გაგრძელებას ბაბუ

ბაბუ სურათები სად ააგდე

ჩამსწორებელი ქსოვრეთელი, 01 April 2019 - 10:33 PM.

ხოდაააა ვაგრძელეეებ. 

მოკლედ გავახილე თვალები , ერთი კარგად გავიზმორე და ცოლი მაღვიძებს, არიქა ტელეფონს უპასუხე ნოზიკამ ააფეთქა ტელეფონიო. ვაახ არა და რა კაი სიზმარს ვუყურებდი ტო. მარა მაი ამბებს მერე მოვყვები ეხლა კი გუშინდელ გასვლასთან დაკავშირებით.

ე.ი. 8 კაციანი ჯგუფი შეიკრა და დილის 6 საათზე გავედით. თადარიგი დროული დავიჭირეთ და როგორც აღმჩნდა ძალიან სწორიც გაგვიკეთებია. -3 აჩვენებდა თერმომეტრი და გვარიანად მოყინულიც იყო გზა. აკი რამდენიმე ადგილას კიდეც მოგვაცურა და თავი ბობსლეის ტეასაზე მეგონა. ერთი იყო მხოლოდ განსხვავება რომ ბობსლეისტები გაწოლილები არიან და ჩუმად ეწეწეწბან და ცვენ კიდე გვარიანად ვხარხარებდით. საქმე იმაში იყო რომ....არა არა ეს მომენტი რამდენჯერმე მოხდა და ბლოს მოგიყვებით . რეპორტში შემომაქვს კვენტინ ტარანტინოს მეთოდოლოგია. ქრონოლოგიის დაცვას ამ ჯერად გვერდს აუვლი და ამიტომ ამ ამბებს გვერდს ავუვლი და ვიტყვი რომ შედეგიანი გასვლა იყო და რაც მტავარია კარგი საზოგადოება იყო შეკრებილი. ახალი მეგობარიც შევიძინეთ.    

გზაში სხვებსაც დავეხმარეთ სულ "შნურაქალემ ცავატტანემ" გვიძახეს!

ვიბუქსავეთ და სხვებიც ვაბუქსავეთ    

მარა ბოლოს ჩვენც დაგვჭირდა ცეპები. პარდონ ჯაჭვები.

 ხო და მოკლედ ცოტა ვისრიალეთ  თუ ბევრი - როგორც იქნა ჩავედიიით.

ჩამსწორებელი babu, 02 April 2019 - 02:18 AM.

ყველაფერს ველოდით მაგრამ თავი წალჯაში კი არა ძმები გრიმების ზღაპარში მეგონა და ისეთი შეგრძნება მქონდა როგორც კაი მოხვდა ყინულის დედოფლის სამფლობელოში მეც დაახლოებიტ რაღაც ასეთ ადგილა ვიმყოფებოდი.