ამბავი ესრე ქართველთ ბრძოლისა მტერისა მუხანათისა წინააღმდეგ ჯავახეთსა ალაგსა მასსა სახელად

ესროდა და მოუწევდა ჩემი ბეჭზე გადება მერე 

 

ამიტომ ვარ იმედიანათ მეფეო   რომ ვიცი შენ მიმიზნებ   

ერთხელაც თუ მოგინადირა მერე ნახე შენ     

და ისრეთი თვალებით შემომხედა მტერმან მუხანათმან მზერითა ვედრებისათა რომ ვეღარ ვსტყორცნე რომ მუნ გამომესალმებინა სიცოცხლესა. და მივეც შანსი იმედითა სავსე რომ აეღო ხელი დაწიოკებაზედ მოსახლეობისა ქართლისასა და მომდგარიყო ცხოვრების გზაზედ ჭეშმარიტსა და სათნოებითა სავსეზედა. 

))))))))))))

მართალს ჰბრძანებთ დიდო მეფეო . გაუმარჯოს დიდ მეფეს მზეთა მზეს და მესიის მახვილს ლეგიონისასას დიდმოწყალესა გივიკოსა პირველსა.

და ოდეს ნიშანით აუწყა მეფენმან ქველმან და უშიშმა ვითარცა უხორცომან ლაშქარი ქვედა ფერდიდანაც ამოძრავდა და მხცოვანმა თავადმან პაპამან დასჭყივლა ჰკა მაგათსაო და გახურდა ფიცხელი ომი ფერდის ქვედა მხარესაც. არა ჰზოგავდა თავსაა თვისასა არცა თავადნი და არცა მეფე დიდი გივიკო მოწყალე და მუნ მაგალითსა ჰხედავდა ლაშქარი ქრისიანებისა ვაჟკაცობისა და თავდადებისა სამშობლოსათვის თვისთა და მებრძოლნიც მხნედ მიეძალნენ მტერსა მწყობრად და მხარდამხარ. და იძლივა მტერი ესრე მტარვალი და მუხანათი . პირი იბრუნა და საბოლოოდ უკუიქცა. და გაეცალა მიწასა ღვთისმშობლისასა და სდია ესრე ლაშქარმან ქართველთა სავანებისა ბოლომდისა ოდეს მთავრდებოდეს მიწანი ქართულნი. აოტნეს მტერი და უკან შემობრუნებულსა სპასსა მასსა გივიკოსი მოწყალესი ხელთ ჩაუვარდა ალაფი და განძი აურაცხელი.