ატყდა განგაში, კახეთში გვიხმობენ მტერი შემოსულა ქიზიყსა შინაო. ხოდა ჩვენც ავდექით და წავედით რა. ტრადიციულად ლეგიონერების პუნქტუალურობა ხომ გასაკვირია ყოველთვის და ამიტომ 1 საათი მომიწია ლოდინი შეხვედრა დაიგეგმა, შედგა და განხორციელდა, ნუ რა თქმა უნდა გზაშივე იხოდებოდა კამანდა და წავიდა ღვინოს ჭიქების ჭახუნი და კბილთა ღრჭენა. გზაში იყო ხალასი იუმორი ტრადიციულად და გათიშული ტურბო მანქანზე რომელიც ძლიერ გვაფერხებდა. მაგრამ ნოზაძე როცა საჭესთანაა ეს რა მოსატანია და სადღაც დედოფლისწყაროს მისადგომებთან ტურბომაც გახსნა და გოჩამაც დააფარა, დააფარა და უკნიდან გუგამ ვაიმეო, ელიზამ იშიშვლა ხმალი ეგონა მტერმა გუგა მხარში დაჭრა მაგრამ ჰოი საოცრებავ. გუგას სკამს ფეხი მოსტყდა და ბაბუს ჩაეხუტა, "იგრე იყვნენ როგორც ყველი და პური" ამ გამიშვი დამიჭირეში მივედით დანიშნულების ადილზე, სადაც ბატონი თენგო, ელიზას ბიძა გველოდებოდა. შევედით და რა თქმა უნდა უკვე სუფრა გაშლილი დაგვხდა. თენგო ძიამ აბა ჰკა მაგასო და ელიზებმაც შეუბერა. წავიდა სადღეგრძელოები, თენგო ძიამ მოაყარა მწვადი და დადგა ის საოცარი მომენტი რომელიც ქართულ სუფრას ამშვენებს, რამოდენიმე წუთიანი პაუზა როდესაც ყველა ჭამს და მარტო თეფშების რაკა რუკი ისმის რაღა გავარძელო და ტრადიციული დაშხოშიანი- (ბაი ბაბუ) ქეიფი წავიდა. მერე გადავედით ელიზასთანაც ხო უნდა მიგველოცა მისთვისაც ახალი წელი და იქაცა მარანში პაწა პური იჭამა (როგორც ჩემკენ იტყვიან).
ვაიმეე კი არადა, ვაი ყველას რაც უკანა გზაზე მოხდა, მაგ კადრების სიტყვებით გადმოცემა შეუძლებელია, ამიტომ მააყარეთ სურათები.