გასვლა ჯავახეთში. სტუმრად ოთოსთან.

მეგობრებო, როგორც იცით ჩვენი აბდულას ჩამოსვლა რომ გაიგეს , მისმა მეგობრებმა , მის საპატივცემულოთ მოაწყეს ნადირობა .

  გიომ თავის მხრივ კი თავისი ძირძველი მეგობრები , ბუკა და თქვენი მონა მორჩილიც წაგვიყვანა და დიდად მადლიერიც ვარ ამისთვის.   მითუმეტეს რომ ფანტასტიური დღე გამოვიდა , ძალიან კარგი ხალხი , ულამაზესი ბუნება და რაც მთავარია კიდევ ერთი ლამაზი დღე მეგობრების წრეში.

    ასე და ამგვარად ღამის სამ საათზე გამომიარა აბდულამ , ჩვენი ბარგი და იარაღი ჩავდეთ კოხტად და აუჩქარებლად , ვინაიდან გრაფიკში კარგად ვიჟექით და , გაუარეთ ბატონ სიმონს. ბუკამაც დიდხანს არ გვალოდინა , იმ წუთს უკვე ქვემოთ იყო, მცირე მიმოკითხვის შემდეგ ჩავსხედით და გავეშვიიით....

გაგრძელება გვექნება პატივცემულო ?

გაგრძელება გვექნება პატივცემულო ?

ქანეშნა.  ოდნავ მოგვიანებით რა. დედაჩემის დაბადების დღეა და..

გილოცავთ ბაბუ !!!

მადლობა. გაიხარე ოთო.

  მოკლედ ვაგრძელებ.

გავეშვით და გავეშვით.

.

.

.

.

.

წინა დღის უძინარი ვიყავი , ხოდა  მაგრადაც მაკიმარებდა. ჩვენი ტრადიციის მიხედვით კი მძღოლს გვერდით ფხიზელი "პასაჟირი "უნდა ეჯდეს. ამიტომ ბატონ სიმონს ვთხოვე რომ უკანა ადგილი გაეცვალა ჩემთვის , რაზეც თავაზიანი და აქტიური თანხმობა მივიღე.

    ასე და ამგვარად ძველი მეგობრები აღმოჩნდნენ , ხოლო თქვენი მონა მორჩილი უკანა სავარძელზე ავღმოჩნდი.   ბევრი არც მიფიქრია , კარგად მოვეწყვე(ბიჭებმა მითხრეს გაიშხლართეო, მარამ ტყუიან) ახაკლგაზრდებს ვუთხარი თუ ვიხვრინე არ მოგერიდოთ და დაუისტვინეთ  მეთქი .

 თბილისიდან გასულები არ ვიყავით რომ დამეძინა და ადგიზე ჩასული გამაღვიძეს. კი უკვირდათ ამ დანჯღრეულ გზაზე როგორ გეძინაო (ის დაავიწყდათ რომ ტანკისტი ვიყავი ომამდე).

  ბიჯო ბეტეერშიც ტკბილად მეძინა და ნისან პატროლის კომფორტულ სალონში ისე ვიყავიბროგორც ლოჯმიშენებულ ორ ოთახიან ბინაში მარტოხელა მამაკაცი.

  ნუ ლოგიკურად თუ ვიმსჯელებთ ვინაიდან მეძინა -სურათებიც კოტრააწ. არ გადამიღია.  

 ამის გულობიზა ნამეტნავათ უკაცრავად გახლავართ თქვენთან.   ისე ბიჭებმა თქვეს ისეთი ნისლი იყოო არც არაფერი არ ყოფილა გადასაღებიო. მართალს ამბობენ თუ არა , მიდი და გაიგე. იტოგში ფოტოები იოხ. ანუ არაა.

ნუ როცა გამეღვიძა , უკვე მე ჩავერთვე საქმეში და ჩემი ტელეფონის ფოტოკამერაც ამუშავდააა. მინდა ვთქვა რომ გემრიელი, ჯიგრიანი და რაც მთავარია ვეტერანი მონადირეები დაგვიხვდნენ უკვე ადგილზე. ჩვენ რამოდენიმე წუთით (5-10 წუთით, გვიან მივედით მაგარი ნისლის გამო , რომელიც მთელი გზის მანძილზე იყო ჩამოწოლილი)  დავიგვიანეთ , მაგრამ ამხელა დისტაციისთვის ეს არაფერი განსაკუთრებული არ არის.

   ტრდიციისამებრ , ერთმანეთის მიმოკითხვის შემდეგ პატარა სახელდახელო სუფრა გავშალეთ და ჩვეული სამება წარმოვთქვით.

    3 სტოპკი მეტი ჩვენთან მიღებული არაა და ამიტომ სუფრაც მალევე მოვახაზირეთ.

.

.

.

.

კაი ხალხი . იყო მისალმება და მიმოკითხვები..

.

ძველი ნაცნობები და ჩვენი ყანჩაველისთვის მოკითხვებიც უხვად დაგვიბარეს..

.ცოტა ისაუბრეს და იბჭეს.

.

და საბოლოოდ მიმართულებაზე და ყველაფერზეც შეთანხმება იქნა მიღწეული..

.

კონსესუსი მიღწეული იყო..

.

.

 პურის გასატეხად ბევრი დრო არ დაგვიკარგია.

.

.ცოტა ხანში მონადირული პურმარილიც მზად იყო.

.

.

.