ლეგიონერების საბრძოლო რეიდი სამარგალოში!

     ბიჭებო! პარასკევს , ჩვენები გაეშვნენ სამარგალოს მიმართულებით. მეტეორას ცნობით იხვი უნდა ყოფილიყო საკმაო რაოდენობით(???).

  ვეკუას მიუწვდია ეს ცნობა. და ამტკიცებდა  ....უტყუარი ინფორმაცია მაქვსო , კალოჩეო .....

  კვაპაც აიყოლიეს ( გვარიდან გამომდინარე არც იქნებოდა ლამაზი ამ ექსპედიციას რომ გამოკლებოდა).

   თან შემომიჩნდნენ შენც წამოდიო. ჰმ ...ხომ ვამბობ ძეწკი სადია თქო?

მალადოები არიან და არ იციან რომ სამარგალოში სტუმრობა სახიფათოა. განსაკუთრებით მაშინ როდესაც იქ მასპინძელი გელოდებათ. (სტუმარ-მასპინძელი დეფისით რატომ იწერება, ? დაკვირვებიხართ?)

ამ არიფებმა  ბაკურას 

გაანდეს რომ მოვდივართო.   უფრო მეტიც , თავისი მარშრუტის ზუსტი კოორდინატებიც უთრეს. და ბოლოს საერთოდ საბედისწერო შეცდომა დაუშვეს და შესთავაზეს სანადირო(საბრძოლო) ოპერაციაში თანამონაწილეობა.  კალოჩეე რაა...ამითი დაუშვეს დიდი სტრატეგიული შეცდომა და ქეც დაერხააათ.   მოწინააღმდეგეს მოსამზადებლად ძვირფასი დრო მისცეს.

   რითაც ისარგებლა კიდევაც ამ უკანასკნელმა და ტაქტიკურად კარგად მოფიქრებული გემით დაგებულ ხაფანგში გააბა ეს ბედოვლათები.

         იმის მაგივრად , რომ გამოეყენებინათ მოულოდნელობის უცაბედი და ელვიებური თავდასხმის ეფექტი, ამის მაგივრად წინდაწინ მომზადების და ჩასაფრების საშუალება მისცეს. ამიტომ ვიტყვი რომ ახია მათზე.

   ერთსაც დავამატებ რომ ამ საბრძოლო ოპერაციაში ბაკურს ძლიერი მოკავშირე დამატებითი რეზერვის სახით ყავდა მობილიზებულა.........

ბაკურას მოკავშირედ ამ ზუსტად და საქმის პროფესიონალიზმით დაგეგმილ საბრძოლო ოპერაციაში , ვინმე კი არა თვით დიდი სტრატეგი   ჯაბა ჰანტერა  იყო.

როგორც გაირკვა ჯაბას , მოპოვებული ქონდა დაზვერვის უტყუარი ცნობები ბიჭების გადაადგილებასთან დაკავშირებით და .......

  მაგრამ ჯობია თვითონ მოყვნენ თავიანთი თავგადასავალის შესახებ....

.....

  ჰა ბურთი და მოედანი...

 მოკლედ ეს ამბავი დაიწყო 2015 წლის 6 თებერვალს , ღამის 10 საათზე ქალაქ თბილისიდან დაიძრა ავტომაქანა ამფიბია მიცუბიშ პაჯერო "გრეი" ეკიპაჟით : მეტეორა, კვაპა, ვეუკა , ზურა (ძოვე), დაიძრა დასავლეთ საქართველოს მიმართულებით აფხაზეთის საზღვრისკენ საომრად 

ხოდა დაიწყო ჩემი ეზოდან კვაპამ და ვეკუამ გზა დაილოცეს და მშვიდობიანი გზა მოისურვეს . შევუდექით გზას დასავლეთისკენ , აქვე მინდა ავღნიშნო რომ იქ გველოდებოდა კიდევ ერთი ლეგიონერი  ბაკურა . მივაღწიეთ საქართველოს საზღვრამდე ( ენგურის ხიდამდე) და ნადიორბის მასპინძელი ბატონი ზაზა ჩავისვით მანქანაში . შემდეგ გავუარეტ ბაკურას ...

 თქვენის ნებართვით მინდა ავღნიშნო მეგრეული სტუმართმოყვარეობა ღამის 4 საათზე ოჯახი შეწუხდა ადგა სუფრა გაგვიშალა და დაგვაპურეს მთელი ამ გზის ნამგზავრები , რისთვისაც დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო კიდევ ერთხელ ბაკურ ძიმცეიშვილის ოჯახს . 

 დაიძრა ისევ ლეგიონი უკვე 6 კაციანი შემადგენლობით დიდი ეწერის მიმართულებით , ანაკლია გავაირეთ მოვინახულეთ ლეგენდარული "კაზანწიპი"–ს ადგილები

და შევედით ჭაობებისკენ . დაიწყო დილა იხვი მეტნაკლებად მოძრაობდა თუმცა ისე არა როგორც მოლოდინი მქონდა , შევედით ჭაობებში და დავიწყეტ ნადირობა ძაღლით თუმცა აქაც ისე რა გვიმართლებდა . როგორც იქნა ცოტა ნადირობის შემდეგ მოვიდა დრო წახემსების და შევუდექით მეგრული ხილის არაყით პურმარილობას, აქაც ადგილობრივები გამოჩნდნენ და შემოგივერთდნენ პურის ჭამაში . წავიდა მეგრული იუმორი , ხოხ იქ იყო რაც იყო ახლად გაცნობილმა ბატონმა კობამ თავისი ცხოვრებისეული ისტორიები მოგვიყვა სულ მოსკოვები და ბიზნესების თემები იყო . და აქვე დასძინა რეინჯერის გამოჩენისთანავე რომ ამ ჭაობში სულ 2 ყანჩა ბინადრობსო და იმ 2 ყანჩას ამდენი რეინჯერი იცავსო , ნუ სტუმართმოყვარე რეინჯერებმა დაგვრთეს ნება ნადირობის ოღონდ ძეხვზე და ვიჩინებზე . 

როგორც იქნა ბაკურას წამოსცდა რომ შაშხის გაკეთება იცის მამაჩემმა ძალიან მაგარისო და როცა დავურეკავ დაადგავს ეგრევეო , გამინათდა თვალები დარეკე წავედით აქ იხვი ისე არ არისთქო , მეტი რა უნდოდა ბაკურასაც, დავიძარით ბაკურასკენ და აქ მოხდა რაც მოხდა ...........

სადღეგრძელოები ძმობა მეგობრობა , სტუმარ მასპინძლობა ძველი ტრადიციების გახსენება და ასე შემდეგ . დანარჩენს სურათებით გადმოგცემთ რომელსაც კვაპა მოაყრის და თან პატარა კომენტარებსაც დავურთავ 

ასევე გავრცელდა ეს ინფორმაცია რომ ლეგიონის წევრები იმყოფებიან სამეგრელოს ტერიტორიაზე და ჯაბამ (ჩვენი ჯაბა ჰანტერა) დარეკა მოკლედ გზები ჩაკეტილია ვერსად ვერ გამცდებითო, ნუ ძალიან დავთვერით ბაკურის სახლში და აღარ გამოდიოდა ჯაბასთან სტუმრობა (ელემენტარულად ფეხზე ძლივს ვიდექი და რა პონტი იყო ასე სტუმრობა ჯაბასთან ) როგორც იქნა რის ვაი ვაგლახით დავუძვერით ჯაბას ტანკებს და კვირას გამთენიას 7 საათზე სახლთან გავიღვიძე  

ფანტასტიური დღე გამოგვივიდა , არ დავიღლები არასდროს ბაკურის ოჯახისთვის მადლობის გადახდით , მთელი ცხოვრება მემახსოვრება მათი სტუმარ მასპინძლობა , ნახვეწათი დალეული ღვინო (ეს სასმისი მანქანშ მაქვს რატომ არ ვიცი ))) ), და უგემრიელესი სუფრა რომეზეც ფაქტიურად ჩიტის რძეც იდო (ნუ ცოტა მწარე იყო ეს ჩიტის რძე)  

ხოდა ჯგირო ვორდა , ირო ვორდა და, წავედით კალოჩე          მაLადეცები ბაბუLიოკო ჩქიმ ჯიმა მაგარი დასაწყისებია!!!

ვაიმე კალოჩე რაა......

  ესენი მგონი კიდო მთვრალები არიან(მეგრული კილოკავით წაიკითხეთ. ავტ.)

 

 მოკლედ ეს ამბავი დაიწყო 2015 წლის 6 თებერვალს , ღამის 10 საათზე ქალაქ თბილისიდან დაიძრა ავტომაქანა ამფიბია მიცუბიშ პაჯერო "გრეი" ეკიპაჟით : მეტეორა, კვაპა, ვეუკა , ზურა (ძოვე),

ვეკუას ვეღარ წერთ სწორად?

 

 მაLადეცები ბაბუLიოკო ჩქიმ ჯიმა მაგარი დასაწყისებია!!!

L- მეგრული რბილი ლ არის?

ვეკუას დავურეკე მოსაკითხად და ლოგინში წევს და ვერ ლაპარაკობს....ყმუის და ეწყინა , ვერაფერი რომ ვერ გავიგე მისი ნალაპარაკებიდან

მოკლედ სანამ რეპორტის ეშხში შევსულვარ , მინდა დასაწყისშივე დავწერო , 
უღრმესი მადლობა ჩემო ბაკურ შენ პირადად და შენს ლამაზ ოჯახს , ასევე მთელს ეკიპაჟს , მთელ სამარგალოს,და რათქმაუნდა თქვენ ჩემო კარგო კლუბის წევრებო და ფორუმელებო იმიტომ რომ მომეცა ,,თქვენი ყველას თანა მონაწილეობით'' რათქმაუნდა , ამ 2 მშევნიერი დღის გატარების საშუალება , 

მოკლედ მეგობრებო 8 საათზე პარსკევს ექსპედიციის წევრები უკვე ნიკუშას ეზოში ვიყრიდით თავს, ხოდა სანამ ჩავლაგდებოდით ტრანსპორტში  
(ნიკუშას ყველგან მავალში )  სხვანაირად არ შეგვეძლო გზა არ დაგველოცა...
ვიცოდით რა სამეგრელოში რაც გველოდა, დავიწყეთ ჩვენც გახურება 60" გრადუსიანი ჭაჭით  აბა თავი ხომ უნდა შეგვემზადებინა  .. 

კარგები ხართ კარგები!

ო ჰო ჰო ჰოოო   , წიჟოლაია არტილერია.

ხოდა დავიძარით ,,, ვეკუას შემართება ყველამ ვიცით და მინდა ავღნიშნო რომ მთელი გზა ესე ვიარეთ თითქმის ,,, აქვე დავძენ რომ აღმოვაჩინეთ მარტივი ჭეშმარიტება ..
(ნადირობას რა უნდა ? დაასხი დალიე ) ... ამ დევიზის ქვეშ გაერთიანებულებმა, უკვე შეზარხოშებულებმა, გადავწყვიტეთ აფხაზეთის საზღვრამდე ჩავსულიყავით და ჩავედით კიდეც, (თემამ მოიტანა და ჩვენც ვეღარ გავუძელით ) გვინდოდა აქიდანაც გადმოგვეცა ჩვენი ლეგიონისათვის გულთბილი სალამი ...