საერთოდ კონტინეტალური გერძელბეწვიანი ძაღლები ბევრად ცნობილი არ არიან მაინც და მაინც. მიუხდევად იმისა რომ მთლიანობაში არ არიან ცუდი.
ძაან ძნელია სეტერების პოპულარობას კონკურენცია გაუწიო. ამას ისიც ემეტაება, რომ კონტ. გრძელბეწვიანიების კლუბები ცოტაა და ძაღლების რაოდენბაც ცოტაა. (გამონკალისია ეპანიოლი)
თავად კლუბებიც ცოტა ჩაკეტილი კლუბებია რაც ლეკვის ყიდვას კიდე ართულებს. "დამალულ ოქროს" ეძახიან ლანგჰაარს გერმანიაში.
ამასთან ლანგჰარი ძაან კარგად მუშაობს კვალზე, რაც სეტერებში ძაან ცუდ თვისებად ითვლება ან სულაც დასაძრახია.
პრაქტიკულ ნადირობაში კი არც ისე ცუდი თვისებაა. ხშირ შემტხვევაში კი საჭიროც, მაგალითად ძლიერი ქარის დროს ან საერთოდ უნიავობის დროს სეტერებს უჭირთ ნადირობა.
ლანგაჰრს კიდევ შუძლია ასეთ პირობებში საკმაოდ კარგად გაართვას თავი.
მაგალითად ერთმა ლანგაჰრის პატრონმა მითხრა მისი ძაღლი ძლიერი ქარის პირობებში თავს ანებეს ზემოთ ძებნას და თავს ხრის მიწაზე ასე 20-30 სმ დონეზე და ისე ამუშავებს ფრინველს. ეს მათი თანდაყოლილი თვისებაა.
ასეთი რამე შეიძლება სანახაობივად არ ვარგა, მაგრამ პრაქტიკულ ნადირობაში ძაან გამოსადეგია.
წარმოიდგინე მთელი კვირა ელოდები ნადირობას, მოვიდა შაბათი დღე, წახვედი სავარგულში და ძლიერეი ქარია... და შენ ძაღლი ვერ ან არ ეძებეს.
გამოდის რომ მთელი დღე დაიკარგა.
მე ადრე ვერ ვიტანდი ძაღლი რომ მიწაზე ყოფდა თავს ან ბუჩქებტან რომ შეანალებდა სვლას. მაგრამ დრომ აჩვენა რომ ვცდებოდი.
რაც უფრო უკეთ გავეცანი გერმანულ ძაღლებს მისი მერე მივხვდი რომ ესთეტიკა ახირებად არ უნდა იქცეს და პრატქიკული ნადირობა არ უნდა დაჩრდილოს.