გამარჯობათ
დღევანდელი დღე იყო მორიგი იმედიანი სანადიროდ გასვლა, იანვარში არაფერი..არ დამიკლია სიარული მაგრამ არაფერი...ამ თვეშიც პირველად არ გავსულვარ დღეს, მაგრამ როცა არაფერია რა უნდა დაწერო.. თოვა იყო გამოცხადებული და მოკლედ ნამდვილი ზამთარი დღეს დადგა შიდა ქართლის ჭალის ტყეებში -17 თებერვალს.. რა გამაჩერებდა სახლში..ერთი რაც იყო განსხვავებული ,ჭალის შესასვლელთან პირჯვარი გადავიწერე და ღმერთს ვთხოვე ამდენი უშედეგო სიარულის შემდეგ დღეს მაინც რაღაც მენახა...შევყევი გზას და შევამჩნიე სულ ახალი მანქანის გავლილი ...ცოტა ხასიათი გამიფუჭდა ვიფიქრე "ვიღაცამ დამასწრო'..აქ ეგრეა , ვინც პირველი გაივლის ჭაობებს და არხს იმას აუფრინდება თუ რამეა...მაგრამ რას ვიზავდი გავაგრძელე გზა ჭაობის გასწვრივ და ცოტა ხანში წამოფრინდა მამალი ხარაზული პირველი სუფთად ავაცილე მეორე სუფთად მოვარტყი-გაუნძრევლად დაეცა მიწაზე. არ ვიცი ვის როგორ მაგრამ მე მაქვს ჩემთვის ფსიქოლოგიური დამოკიდებულება საფანტსა და ფრინველს შორის-იხვზე ყველაზე მეტად 4 ნომერის სროლა მიყვარს,3 ძაან მედიდება 5 მეწვრილება-4 ნაღდია...ესე ვფიქრობდი 13 წლის წინათ როცა ნადირობა დავიწყე და ეხლასც ასე ვფიქრობ...მოკლედ ბაშიერის 34 გ 4 ნომრით სუფთად ავიღე, დაეცა ღია ადგილზე თოვლში შორიდანვე ჩანდა...გამოვცვალე ვაზნაები და ინტერესისთვის გადავზომე მანძილი 75 ნაბიჯი გამოვიდა.მივედი ავიღე სამახსოვრო ფოტო გადავიღე და გავაგრძელე გზა,თან მაინტერესებს ეს მანქანის კვალია და რა ხდება და 5 წუთში მივადექი მანქანასაც შიგნით იჯდა მონაიდირე მტკვრის პირას ყავდა გაჩერებული..როგორც გაირკვა ჭაობს გვერძე ჩაუარა და პირდაპირ მტკვარზე გადავიდა.რატომღაც ზოგიერთი ჭაობებს და არხებს არ 'კადრულობს' და პირდაპირ მდინარეზე გადადის,მე კი სტარტულად მაგ ადგილებით ვიწყებ ხოლმე ნადირობას..მაგ ბიჭის გარდა კიდევ 3 პარტია მონადირეები ვნახე...თოფი არავის ქონდა გასროლილი...არც მე დამინახია ამის მეტი რამე გადაფრენილი..ყველა მეკითხებოდა სად ავიღე ეს იხვი...მე კი ბედნიერი ვპასუხობდი..ვიარე 8-9 კმ ორივე გზაზე ფეხით , სუფთა ჰაერი,სასიამოვნო დაღლა და ტროფეით დაბრუნება-ნადირობა შედგა ...დიდება უფალს...
იხვი აღმოჩნდა საკმაოდ დიდი ეგზემპლარი, ჩემებურად ჩაშუშულ-ჩაიხვულიც მოვამზადე ..
ეგ არის 2.5 ლ ლუდის ბოთლი