ბრეტონული ეპანიოლი

აუ აღარ თქვა, ))))   მწყერი რომ შემოდის, ეს პერიოდი მერე იმდენად აღარ მსტრესავს. 

ძაღლიც დამყავს, მეც დავდივარ და შედარებით იოლად ვაგორებ ხოლმე გახსნამდე პერიოდს.

კარგები არიან. წარმატებები

ერთი კურიოზული ამბავი შევიტყვე ამასწინებზე, რომელიც რაღაც კუთხით ბრეტონთნაა დაკავშირებული.

გერმანიაში არსებობს ასეთი მონადირე ჯიში, პატარა მიუნსტერლენდერი, რომელიც ლანგჰაარს ჩამოგავას მაგრამ ტანით გაცილებით პატარაა. ოდნავ მაღალია თვით ბრეტეონზე.

საკმაოდ ცქვიტი და ჭკვიანი ძაღლია. მრავალ-პროფილიანიც. თუმცა ისეთი სწრაფი არ არის როგორც ბრეტონი. ამჟამად განსაკუთრებით პოპულარულია ჩრდილოეთის ქვეყნებში.

მე-20 საუკუნის დასაწყისში ეს ჯიში გადაშენების გზაზე იდგა.

კურცების, პუდელპოინტერების და დრათჰაარების კონკურენციას ვეღარ გაუძლო და ფაქტიურად დაიკარგა. 

თუმცა, რამოდენიმე მონადირეს მოსწონდა მისი პატარა ზომის და დამჯერი ხასიათის გამო. 

ამ მონადირეებმა გადაწყვიტეს მოეძებნათ და აღედგინეთას ეს ჯიში. დიდი ხნის ძებნის შემდეგ მიაკვლიეს რამოდენიმე ძაღლს, მიყრუებულ ფერმებში, რემელნიც ძველი ტიპს ეკუთვნოდნენ. 

ეს ძაღლები გამოირჩეოდნენ ბუნებრივი მოტანის ისტქტით, გაწონასწორებული ხასიათით და კვალზე მუშაობით, 

თუმცა საკმაოდ ნელები იყვნენ გაშლილი მინდორში და ხშირად არამყარი ნაბულიც ქონდათ.

დიდი ძალისხემვის შემდეგ როგორც იქნა მიიღეს ისეთი ძაღლები რომელნც ასე თუ ისე აკმაყოფილებდა მოთხოვნას. 

მიუხედავად ამისა კლუბის ორგანიზატორი, გვრაად ლაანი, არ იყო კმაყოფილი. მას სურდა ამ ჯიშს სრული კოკურენცია გაეწია სხვა ჯიშებთან.

მას სურდა სხვა ჯიშებთან შეჯვარება ექსპერიმნტის სახით მაგრამ კლუბი უარზე იყო რადგან წინა ექსპრიმენტებმა არ გამართლა.

(ლაგჰართან შეჯვარებამ დიდი ლეკვები შვა, ხოლო სეტერებთან შეჯვარებამ არა სასურველი ხასიათი აჩვენა ლეკევებში)

ბატანი ლაანი დიდხანს ეძებდა გამოსავალს, დააახლოებით 1920-იან წლებში, ერთ დღეს მან საფრაგეთის საზღვართან, მინდორში ნახა რაღაც პატარა, გრძელბეწვიანი ძაღლი, რომელისაც კუდი ჰქონდა მოკვეთილი და საოცრად კარგად ნაირობდა გაშლილი ადგილას. ამასთან ჰქონდა ძლიერე ნაბული და მოტანის ინსტიქტი.

როგორც აღმოჩდა ეს ძაღლი იყო ბრეტონი

ლაანმა ეს ძაღლი იქირავა. ჩუმათ წაიყავან თავის ფერმაში და იქ დამალა რათა სხვა კლუბის წევრებს არ ენეხათ.

როცა მისი ერთ ერთი საუკეთესო ძუ ამძუვდა მან ჩუმათ შეაჯვარა ეს ძუ ეპეანიოლს, ხოლო საბუთში მისი სხვა ხვადი ჩაწერა როგორც ლეკევების მამა.

რომოდმიჯერე გაიმორე ეს ჩუმი შეჯავარაბა თავის ძუ ძაღალებთან და საბუთში სხვა სხავდების სახელებს წერდა.

ამ დართვის შედეგად ლაანის ხაზებმა საუკეთესო შედეგები აჩვენა. რომოდენიმე საეველც კი მოიგეს. მათი პუპულარობაც ძაან გაიზარდა.

თუმცა კლუბის ეჭვი ქონდა როდგან სხვა, არა ტიპიური ფერების ლეკვებიც გამოერივნენ ბუდობაში, რაზეც ლაანმა დასძინა რომ უბრალო გენეტიკური მუტაცია და სანერევიულოც არაფი არისო

ეს საიდუმლო გაამხილა მისმა შეგირდმა 1976 წელს როცა ჯიში და კლუბი უკვე კარგი ხნის ჩამოყალიბებული იყო.

ამ დროისთვის ლაანის ხაზები იმდენად გავრცელდა ჯიშში რომ კლუბს არა შეეძლო არაფის გაკეთება. თან ლაანიც უკვე ერთი ორი წლის მკვდარი იყო

ეს "შეიტყაპუნა" გერმანულმა ძაღლმა ფრანგული ძაღლი

მორალი: ბრეტონი ძალიან მაგარი ძაღლია!  

მშვენიერი ჯიშია... 
ვინმე ხო არ ელოდება ლეკვებს?
დაინტერესებული ვარ ამ ჯიშით... 

ამ პატამეტრებით )))

ვაა მშვენიერია... 
მამანდე არც არის საჭირო )

გუგა სავარაუდოთ გაზაფხულისთვის მეყოლება ლეკვები.

ეუუფ, დაგვერხა გორდა . 

მაგრად მომწონს ეპონიოლი.

ზოგადად, ფრანგებს ძალიან მაგარი მეძებრები ყავთ. როგორც გრძელ ბეწვიანი ისე მოკლე ბეწვიანიც.

სამწუხაროა რომ ბევრგან არ არიან ცნობილნი. მით უფრო აღმოსავლეთ ევროპაში და საქართველოშიც. 

გამონაკლისა ეპონიოლი, რომლის წარმატბა როგორც ჯიშის ძაან დიდია.

აი ეპონიოლოს ფრანგი "ბიძაშვილები"

1. ფრანგული სპანიელი.

2. პიკარდიული სპანიელი. 
 

სიტყვა სპანიელმა არ დაგაბნიოთ. ფრანგულში სპანიელი ნიშნავს გრძელ ბეწვიან მეძებარს. სეტერებს ხანდადახან ინგლისურ სპანიელებს ეძახიან.

ამ ჯიშებს და სტერებს საერთო წინაპარი ყავთ, რომელნიც მერე ბრიტანთში მოხვდნენ და ადგილობრივ ჯიშებს შეერიენ.

საინტეროს ისაა რომ ბევრი ფნაგული გრძელბეწვიანი მეძებარი ნაბულზე წვებოდა როგორც ინგლისური სეტერი. თუმა ეს რატომღაც არ მოწონდათ ფრანგებს და თან და თან გამოხშირეშეს ეგთი ძაღლები. თუმცა მე-20 საუკუნის დასაწყიში ინგისური და შოტლანდიური სტერები შეურიეს სვლის მოსამატებლად.

ესეც ეპონიოლის მოკლე ბეწვიანი "გარე ბიძაშვილი" და პოინტერის ერთ ერთი წინაპარი.
 

ფრანგული მეძებარი - პირენიული ტიპი.
 

ამ ჯიშებიდან პიკარდული სპანიელი და ფნაგული მეძებარი პირადად მყვას ნანახი ნადირობისას. 

ორივე ძაან კარგი ჯიშია. 

პიკარდული სპანიელი მე პირადად მირჩევნია მაგალითად ირალანდიურ სეტერეს. უფრა დინჯია და ნაბულიც უკეთესი აქვს და სვალც. 

რაც შეეხება ფრანგულ მეძებარს ეგ საერთოდ საოცრებაა. ტანით პატრაა და ყველგან დაძვრება. სტილით და ნაბულით 2 ჯერ მაღლა დგას კურცჰაარებზე.

ჩემი პირადი მოსაზრებით ფრანგულ მეძებარი გაცილებით ჯობია სერბული მოშენების კურცჰაარებს, თუნდაც იმიტომ რომ ბუნებრივად სწრაფია და უფრო რბილი ხასიათი აქვს.

სიცხესაც მაგრად იტანსო ასე მითხრეს.

გამარჯობათ,

ეხლახანს  დავრეგისტრირდი, სასიამოვნოა თქვენთან,  თანამოაზრეებთან .ერთად  ყოფნა.

ვეძებ ლეკვს, პრეტონელს, ხომ  ვერ  დამეხმარებით.

წინასწარ  მადლობა