მინდა გავიხსენო ერთი ამბავი. ამ პროცესების დროს. თან დეტალურად ავღწერ სურათს რომ წარმოსახვაში ადვილი და საინტერესო გამოვიდეს.
მოკლედ, ფაცხის შესასვლეში მე და ბაბუ ვზივართ იქვე კარებთან. ხოლო ჩვენს მოპირდაპირე მხარეს ჩვენი მეგობრები ასევი ძალიან ძვირფასი ხალხი(სამწუხაროდ სახელები ზუსტად აღარ მახსოვს მათი) მამა შვილი და კიდევ ერთი ადამიანი. სამივენი არჩვეულებრი ადამიანები გახლდათ. ოქრო ხალხი.
მე და ბაბუ ვსაუბრობთ საქართველოზე, ზოგადად ცხოვრებაზე, გაჭირვებაზე და ა.შ.
ერთ სიტყვით რომ ვთქვათ მიმდინარეობს ძალიან დაძაბული საუბარი (დაძაბულობა იმაში გამოიხატება რომ, ჩვენ ჩვენი გულის ტკივილებს ერთმათს ვუყვებით და დიდი მოწიწებით ვუსმენთ ერთმანეთს)
ამ დროს ამ ახალგაზრდა პიროვნებამ(ვერ ვიხსენებ მის სახელს, ზედა სურათში წითელი მაისური რომ აცვია) ბაბუს საუბარი გააწყვეტინა და ეკითხება შემდეგს: ბაბუ ბაბუ, ერთი ნახე ამას რა კარგი "ჭრილი" აქვსო. უცბად ჩამოწვა მკაცრი სიჩუმე. ბაბუ შეეცადა რომ არ გაჩერებული საუბარს და განეგრძო განხილვები საქართველოში ცხოვრებისეულ ყოფაზე მაგრამ ამ ძვირფასმა ახალგაზრდამ კიდევ წამოიძახა და თქვა რომ ეს „ჭრილი“ მე გავუკეთეო. ბაბუ კიდევ შეეცადა რომ თემაზე საუბარი არ შეეწყვიტა და ბაბუმ უპასუხო: ყოჩაღ გენაცვალე კარგი ბიჭი ხარო. ბაბუმ გამომხედა, ესაა უნდა გაეგრძელებინა საუბარი და უცბად ყველას აგვიტყდა საოცარი სიცილი, ჩაბჟირდა ხალხი. თავი ვეღარ შევიკავეთ ამ „ჭრილზე“.
თურმე რაში მდგომარეობს საქმე. ბაბუმ წამოიღო ქარღნული ღვინო, რომელიც ესხა სპეციალურ პარკში/ცელოფანში (არვიცი თუ სწორედ ვამბობ) ინგლისურად wine bag-ი ქვია.
თურმე ამ ახალგაზრდამ როდესაც გახსნა ეს ყუთი პირდაპირ ზემოდან წააჭრა თავი და გაუკეთა ეგრთ წოდებული „ჭრილი’. ამაზე გვეუნებოდა ხომ კარგად გავუკეთეო ჭრილიო ანუ ღვინო ხომ კარგად გადმოისხმევაო.
ესეიგი, რასაც ქვია მთელი გულით და სულით ვხარხარბდი. მაგრამ ამით არ დასრულებულა ეს საქმე. როდესაც მოვრჩით ღვინის დალევას და უკვე ცოტაღა იყო დარჩენილი ღვინო პარკში,მისი ჩამოსხმა უკვე გართულდა და ამოვიღეთ ყუთიდან ეს პარკი. აღმოჩნდა რომ თვითონ ამ პარკს ქვემოთ ქონდა ქარხნულად კოხტად გაკეთებული პატარა ონკანი საიდანაც ღვინო ისხმეოდა თურმე. მაგრამ ვის გაახსენდა თავიდანვე რომ ამ პარკს შეიძლებოდა ჰქონოდა პატარა ონკანი ქვემოთ. ჩვენც ავდექით და პირდაპირ ზემოდანვე გავუკეთეთ „ჭრილი“. სწორედ აქ შეგვიძლია მოვიშველიოთ ანდაზა. ხერხი ჯობია ღონესა თუ კაცი მოინდომებსა.
აი ასე ჩემო მეგობრები, მთელი დღე გავატარეთ ასეთ სიცილ ხარხარში.