იყო და არ იყო რა ღვთის უკეთესი რა იქნებოდა. ერთ მშვენიერ დღეს ამ ახალიწლებით გადაღლილ ხალხს მოგვინდა ნადირობა. ხოდა ჰოი საოცრება ჩემტან ერთად მოუნდათ, მეტეორას, ვეკუას და ივერიჩს. ხოდა ჩვენც მეტი რა გვინდოდა, ხელს რა შეგვიშლიდა უგზოობა თუ ჭკუა. ერთ დღეში გადავწყვიტეთ, და გავეშურეთ ფოთისკენ. მტელი გზა რა ტქმა უნდა მიდიოდა ძველი ამბების გახსენება. მეტეორა და ვერიჩი ისეთებს ყვებოდნენ თვით ვეკუაც კი ჩუმად იჯდა
როგორც ბუნება იტყობინებოდა გზა გრძელი და დამღლელი იქნებოდა. რიკოთს მიღწეულებს პირველი დაბრკოლება დაგვხვდა ჩვენს მტერს თოვლი გამოეგზავნა ჩვენს შესაჩერებლად, მაგრამ რა ბიჭებს გვეხუმრებოდნენ მაგდენი ვერ გათვალეს და მეტეორამ მე მიმიშვითო და ეგრევე ჩაერთო საქმეში მეორე ხიდი და შესაბამისად მედგრად გავუმკლავდიტ ამ დაბრკოლებას. მურდალი მტერ ამას რო არ დასჯერდა შემდეგ უკვე გზის შუა წელში ყინული დაგვახვედრა მაგრამ მანადაც მეტეორამ ივაჟკაცა. როგორც კი სენაკს მიუახლოვდით უკვე თენდებოდა და ადრნალინიც იმატებდა, რადგან სენაკში ჩვენი ძმა ბაკური გველოდებოდა, რომელსაც უნდა გაეკვლია ჩვნთვის გზა. ასე რომ ვთქვათ კაცს მთელი დღე ჩვენზე უნდა ეზრუნა. რაც ძალინა კარგად გააკეთა. ფოთში მისელები მიგვიყვანა თავის ახლობელთან მერაბი ძიასთან, კიდევ ერთ კარგ ქართველთან. ბატონმა მერაბმა ტრადიციულად ქართული სტუმართმოყვარეობით მიგვიღო და გაგვიმასპინძლდა. კაც წინა დღის ნაქეიფარი იყო მაგრამ ჩვენს გამო 5 საათძე უკვე ფეხზე იყო და გველოდებოდა, რისთვისაც დიდი მადლობა მას. მივედიტ გადმოვლაგდით ავეწყვეთ და ტრადიციულად თითო ჭიქით დავილოცეთ. დილის მადლი ვთქვით, ღმერთი ვახსენეთ გამოვეწყვეთ და გავეშურეთ მტერთან შესაბმელად. წინ ჩვენი მასპინძელი ბაკური მიგვიძღოდა მედგრად.
როგორც კი ირიჟრაჟა გაისმა პირცელი გასროლა და ვეკუამ კი მიაყენა პირველი დარტყმა მტერს და წინა ფლანგელი ქათამი მოუხსნა, ამას მოყვა მეორე გასროლა და მეორე ქათამიც გმირულად დაეცა ბრძოის ველზე. წინა ხაზი მედგრად გავარღვიეთ და გადავინაცვლეთ უკვე უშუალოდ მტერთან შესაბმელად. ამდროს მეტეორამ დაიყვირა მზვერავებიო და შორი ახლოს ჩაგვიარეს, მტრის მზვერავებმა რომელიც 10 ოდე იხვისგან შედგებოდა. ჩვენ ისევ მივიწევდით მტრის შუაგულში შესარწევად. წინ არაერთი დაბრკოლება დაგვხვდა და გადავლახეთ. სამწუხაროდ დილის გასვლა უშედეგოდ დამთავდა, მაგრამ გული არ გაგვიტეხია დავბრუნდით დისლოკაციის ადგილზე კიდევ თითო-თითო ჭიქა დავუმატეთ მეტი მხნეობისთვის და უკვე საღამოს პირზე გავედიტ მტერთან საბრძოლველად. როგორც კი განვლაგდით, რამოდენიმე წუთში ზურგიდან შემომძახა ივერიჩმა მტერი შენ იწნ არისო. ხოდა მეც არ დავაყოვნე და ჩემი სატყუარიტ შემოვძახე სიმღერა მტრის დასაბნევად, შედეგმაც არ დააყოვნა და გაიხსნა ზალპური ცეცხლი, შესაბამისად მტერი ლიკვიდერებული აღმოჩნდა. ამის შედეგ მტერი ყველი მხრიდან გვიტევდა და ჩვენც მედგრად ვიგერიებდით.
საბოლოო ჯამში მაინც მეგობრობამ გაიმარჯვა და გამოვეშურეთ უკანა გზაზე, სადაც ჩვენი ძმა ჯაბა ჰანტერა გველოდებოდა, თავის ბატალონთან ერთად, კი გაგვიბრაზდა უჩემოდ როგორ იბრძოლეთო მარა, 2 ჭიქის მერე უკვე ყველა წინა ხაზზე ვიბრძოდით. ჯაბამ ტრადიციულად მამაპაპური სუფრა გაგვიშალა, და კარგადაც მოვილხინეთ, ვინადიმეთ დავისვენეთ ასევე ჯაბასგან საჩუქრებიც მივიღეთ და გამოვეშურეთ უკან თბილისისკენ, მგზავრობამ მშვიდობიანად ჩაიარა, გზა და გზა გვირეკვდნენ ბიჭები და ვკითხულობდნენ რამე ხო არ გვიჭირდა. რისთვისაც დიდ მადლობა მათ.
სისხამ დილით უკვე სახლებში ვიყავით . ასე და ამგვარად ჩაიარა ჩვენმა ვოიაჟმა ფოთში.
ჭირი იქა, ლხინი აქა, ქატო იქა ფქვილი აქა
პ.ს სურათები თქვენზეა ბიჭებო