არსად არ წერია, რომ თვალით თუ სმენით მუშაობას ეჩვება.
ფირო არსად არ წერია კი არა ესეთი ტერმინიც არსებობს "ლენივი ნოს", და "რაბოტაეტ გლაზამი" ბ-ნ სერგო პაპავასაც აქვს ბევრი ლექცია სემინარი ჩატარებული და პრაქტიკული ვარჯიშებიც. ასევე ბ-ნ ნუკრი პულუზაშვილსაც ბევრჯერ აქვს ეგ ნათქვამი. რაც შეეხება ანკესს არასდროს მიხმარია რომელიმე ჩემ ძაღლთან 3-4 თვის მერე. (განსაკუთრებით ვიზუალურად რომ დაენახოს)ყოველი შემთხვევისათვის 11 თვის ძაღლს(ჩემებს ვგულისხმობ) არცერთს არ დასჭირვებია. ორეივე ჩემ ბაბუას ბევრი ძაღლები ყავდათდახომ წარმოგიდგენია რამდენიმე ათეულ ძაღლთან მქონია უეთიერთობა. ბოლოს 7 ძაღლი მყავდა. 2,5 თვიდან ვავარჯიშებდი . როგორც კი ნაბულზე დადგებოდა ლეკვი იმ მომენტიდან გადამყავდა ყნოსვით მუშაობაზე. ანუ ვიზუალური კონტაქტი არაფრის მომცემია ვინაიდან ბუნებრივ პირობებში უბრალოდ არ მუშაობს ჩემო ფირო. ამაში ნამდვილად ვერ დაგეთანხმები რომ ვიზუალიზაციასაჭიროა. დისტანცირების მინიმუმამდე დაყვანის ბოლო აკორდია , ისიც საუკეთესო შემთხვევაში. ხოლო დისტანცირების შემცირება ხდება მხოლოდ და მხოლოდ ცხვირის რეცეფტორებით და არავითარ შემთხვევაში თვალებით. მითუმეტეს თუ იმასაც გავითვალისწინებთ რომ ძაღლის მხედველობა ყნოსვასთან შედარებით რამოდენიმეჯერ უფრო დაბალია. ანუ მარგი ქმედების კოეფიციენტი დგინდება მხოლოდ და მხოლოდ ყნოსვით. მითუმეტეს რომ ფრინველი ყვე;გან ცდილობს იდეალურად შენიღბვას ან იდეალურთან მიახლოებით. მყოლია ისეთი ლეკვებიც რომლებიც "ზარმაცობდნენ". თვალებით ეძებდნენ ან სხვის მოძებნილზე პარაზიტობდნენ. სწორედ ამიტომ ვამბობ რომ ლეკვობიდან უნდა გადააცვიოთ თვალებით ძებნას და ამიტომ ვქვი ამითვის არსებობს , შედარებით მაღალი ბალახი, საღამოს როცა მხედველობა შეზღუდულია ან თუნდაც თვალებზე დაფარება.ანუ ყველაფერი ის რაც ვიზუალურ კონტაქტს შეუზღუდავს და ინსტიტქის დონეზე მიახვედრებს ლეკვს რომ "ჩართოს" ცხვირი. ამას მარტივად ვაღწევდი იმით რომ ასეთ ლეკვებს ვუმალავდი სხვადასხვა ადგილას საკვებს. (ამის შესახებ ზემოთ დავწერე).
რაც შეეხება აზარტის გაღვივებას აქ კი მხედველობა (ვიზუალური კონტაქტი) და ფრთების ტკაცუნი (ანუ სმენადობა) ახდენს ყველაზე მეტად და ეს ითვლება ძაღლის მთავარგამაღიზიანებელ ფაქტორად და შესაბამისად მოტივაციაც მეტი აქვს რომ უკეთ ინადიროს რათა მოახდინოს დაჭერა (რაც დევს ძაღლის ნადირობის მრავალსაუკუნოვან ინსტიქტურ კოდში. ანუ რაც უფრო ახლოდან ამოდის მისთვის ფრინველი და რაც უფრო მკაფიოდ ესმის ხმა ამით ხვდება რომ სწორად მუშაობს და ასე ახდნს თავისი თვისებების დახვეწას. რაც მის ბუნებაში დევს. ჩემი ძაღლების უმეტესობა 3-4 წლის ასაკში თითო ნადირობაზე საშუალოდ ალბათ 1 მწყერს ან ღალღას იჭერდნენ. მე კი არ მომწონს ეს მაგრამ ამ თვისებების გამო მოაშინაურა ხოლო შემდეგ კი მოახდინა ადამიანმა ასეთი ძაღლების სელექცია.