ამერიკელების თვალით დანახული თბილისი
ვანდალები თბილისში
es video daaxloebiT 1 Tvis win davde da ეხლა დავდებ იმ ფაქტის ამსახველ ვიდეომასალას რაც ამ დედამოტ-ბის ნაკაიკაცარმა გამოიწვია და მერე ეს ნაბიჭვრები სადმე სუფრაზე თბილისის სადღეგრძელოსაც შესვამენ? ვინ იცის, შეიძლება განსხვზვებულითაც
სამაშველო სამსახურმა ძაღლი სიკვდილს გადაარჩინა
სულ რაღაც ერთი საათის წინ 112-ის სამსახურმა, მტკვარში ჩავარდნილი ძაღლი, სიკვდილს გადაარჩინა. ფოტოები სოციალურ ქსელში გავრცელდა.
„ანძრევ გალისა“
რამდენიმე ათეული წლის წინ, თბილისში ერთი სომხური ფრაზა, “ანძრევ გალისა“ მოარული ანეკდოტივით დადიოდა. ცოტა ჩვენთაგანმა თუ იცის ამ გამოთქმის წარმოშობის ნამდვილი ისტორია.
სპექტაკლში “მზის დაბნელება საქართველოში“, მთავარ როლებს ვასო გოძიაშვილი და ელენე ყიფშიძე ასრულებდნენ. ერთ ეპიზოდში ორივე ამბობდა – “წვიმა მოდისო“.
ქალბატონმა ელენემ ერთხელ ხუმრობა განიზრახა, ავლაბარში წავიდა და იქაურ სომხებს ჰკითხა, “წვიმა მოდის“ თქვენს ენაზე როგორ ითქმისო. მათაც არ დაიზარეს და “ანძრევ გალისა“ ასწავლეს.
მორიგი სპექტაკლის მიმდინარეობისას, ვასო გოძიაშვილს რომ უთქვამს, “წვიმა მოდისო“, ელენეს ყველასათვის მოულოდნელად სომხურად დაუდასტურებია: “ჰო, ჰო, ანძრევ გალისაო“. მთელი თეატრი სიცილისაგან კიოდა. გოძიაშვილმა კი თავდაპირველად ხუმრობა ვერ აღითქვა და რამდენიმე კვირის განმავლობაში ყიფშიძეზე გაბუტული დადიოდა.
https://for.ge/
ეროსი მანჯგალაძის „საიდუმლო“
for.ge 2014-11-09 11:15:34
ძველი თაობის გულშემატკივრები ხშირად ამტკიცებენ, რომ ცნობილი ქართველი მსახიობი და სპორტული კომენტატორი ეროსი მანჯგალაძე რეპორტაჟების წაყვანისას მსმენელებს „სიურპრიზს“ არაერთხელ უწყობდა და თბილისის „დინამოს“ გატანილ გოლებს თამაშის დასასრულისთვის „ინახავდა“.
ერთხელ ამ „საიდუმლოს“ ფარდა თავად ეროსი მანჯგალაძემ ახადა.
„1946 წელს, მაშინ ჯერ კიდევ სრულიად ახალგაზრდა რადიოკომენტატორს, მოსკოვში მივლინებისას თბილისის „დინამოსა“ და ერთი იქაური გუნდის მთელი მატჩის რეპორტაჟი უნდა წამეყვანა.
დაიწყო შეხვედრა და მალე თბილისელებმა ანგარიშიც გახსნეს. გახსნეს და, რა თქმა უნდა, სიამოვნებით ვაუწყე ქართველ რადიომსმენელებს. წარმოვიდგინე მათი დიდი სიხარული - მოსკოვის იმ გუნდის დაჯაბვნა იოლი არ იყო. აი, თბილისელებმა კიდევ ერთი ბურთი გაიტანეს. რაღაც ეშმაკი შემიჩნდა, მოდი ამ ერთ ბურთს „შავი დღისთვის“ შემოვინახავ-მეთქი და მსმენელებს... არაფერი ვაუწყე! პირველი ტაიმი დასასრულს უახლოვდებოდა. ორი ბურთის უპირატესობა, რა თქმა უნდა, საგრძნობი იყო, მაგრამ რა იცოდნენ ამის შესახებ თბილისში. იქ ხომ ისევ იმ ერთადერთ ბურთს დაჰკანკალებდნენ. ტაიმი დამთავრდა. „ამხანაგო რადიომსმენელებო! ამით ვამთავრებთ პირველი ნახევრის რეპორტაჟს მოსკოვიდან. ანგარიშია 1:0 თბილისელთა სასარგებლოდ“.
და აი, დაიწყო მრავალტანჯული მეორე ტაიმი. სად ჰქონდა ამდენი ენერგია მოსკოვის გუნდს! მალე მან გაქვითა ერთი ბურთი. აქ „ოლიმპიური სიმშვიდე“ გამოვიჩინე და განვაცხადე: „ანგარიშია 1:1. ყველაფერი თავიდან იწყება“. ამასთან ბრძოლა კიდევ უფრო გამწვავდა და აი მოსკოველმა თავდამსხმელმა მეორე ბურთი გაიტანა. ახლა კი საშინლად შემეცოდნენ თბილისელები. ანგარიში თანაბარი იყო, მაგრამ მათ კი ეგონათ, რომ „დინამო“ აგებდა! შემეცოდა და „გამოვიყენე“ კიდეც 40 წუთის წინ „შენახული“ ბურთი. გულწრფელად განვაცხადე: „არა, თბილისელები არ აგებენ. ანგარიში თანაბარია - 2:2“.
ამ ორომტრიალში მეც საშინლად ავღელდი. კიდევ კარგი, რომ თბილისელებმა საოცარი თავშეკავება გამოიჩინეს და არ დაჰყარეს ფარხმალი. მალე მათ მესამე ბურთიც გაიტანეს. ეს უკვე გამარჯვება იყო - 3:2. მატჩიც სწორედ ასეთი ანგარიშით დასრულდა. დიახ, ყველაფერი კარგია, რაც კეთილად დამთავრდება.“
ჯანსუღ ჩარკვიანი აუხირდა, თურმე, ნოდარ დუმბაძეს არ შეიძლება ყველა გურული ენამოსწრებული იყოს, ეს შენ აგდის ხუმრობა ხელზე და მერე გურულებს აბრალებო...
მიიპიტიჟა გურიაში ნოდარმა სტუმრად ჯანსუღი. ჩაასხეს პოეტის "ჟიგულში" ბენზინი და წამოვიდნენ ხიდისთავისკენ. გამოსცდნენ დაფნარს და მათი თავგადასავალიც საჯავახოს გადასახვევიდან დაიწყო, სადაც გურული გლეხი დაემგზავრათ ჩოხატაურამდე. ვერ იცნო გლეხმა ვერც ერთი და ზის უკანა სავარძელზე თავისთვის, წყნარად. ჯანსუღი ენას არ აჩერებს, ხუმრობს და დროდადრო ნოდარს გადახედავს ირონიულად - ესეც შენი ენაკვიმატი გურულებიო! მერე გაეცნო გლეხს, პოეტი ვარო და თავისი ახალი ლექსების პატარა ბროშურა აჩუქა. გურულმა გადმოაბრუნა და ბოლო გვერდზე გადაშალა, იქ, სადაც წიგნებს ფასი აწერია, ხოლმე. პატარა ბროშურა იყო და ფასიც პატარა ჰქონდა - 15 კაპიკი.
გურულს გაეცინა და პირველად ამოიღო ხმა:
ცარიელი რვეული 20 კაპიკი ღირს, ბიძია, და რას წერ ამფერს, შენი წიგნი 5 კაპიკით ნაკლები რომაა?!
ხმა აღარ ამოუღია ჯანსუღს. ის კი არა, ისე ინერვიულა, გზაზე არხეინად მიმავალ გოჭს დაეჯახა და სული გააფრთხობინა. გააჩერეს მანქანა, მიიხედ-მოიხედეს და კაციშვილის ჭაჭანება არაა გზაზე. ახადეს მანქანას საბარგული და ის იყო გოჭი უნდა ჩაედოთ შიგ, რომ მაღალი მთის კალთაზე დაკიდებულ ყანაში მომუშავე გლეხმა გადმოსძახა:
ნოდარა, ბიჯო, არ მითხრა, ახლა საავადმყოფოში მიმყავს მაი გოჭიო! დადევი მაქანე და მასტუმრე მაგი ხალხი!
ჯანსუღმა საბოლოოდ მოკაკვა თითი.
სატიოს უბნის გიჟებს კიტრებივით დაუფენიათ მოძალადე უცხოელები"
- ჰეი!!! ვინა ხართ თქვენა?
- ჩვენ თბილისელები ვართ!
- ნახე, როგორი ზაგარი გვაქვს, მარტო მტკვრის წყალმა და მეტეხზე დაკიდებულმა მზემ იცის ეგრე - კანი შავი და თან რბილი...
- ნახე, რა დიხანია გვაქვს, რკინის ხიდიდან ჩამოვყვებით ხოლმე მდინარეს, არ გვეშინია! ეხლა ძაან მოგვაშია წყალმა, მაგრამ, აგე, ახლოა ძია მიშას ფურნე და გავძღებით მანდ ცხელი ლავაშით. მერე კოჭობანა მეიდანზე და წავალთ-წამოვალთ კიდეც ჩვენ-ჩვენ სახლებში - ხვალამდე.
ღამით კიდე დაგვესიზმრება ორი კაცი. ერთი გრძელი მუნდშტუკით და მეორე კიდე აი, ძაან მაგარი ფოტოაპარატით!
მერე გავიზრდებით, ბევრჯერ მოვეფერებით საყვარელ შვილებს და იმათ შვილებსაც! სულ მერე კიდე აღარ ვიქნებით და ვინც დარჩება, ის ალბათ გაიგებს, რო მუნშტუკს ეწეოდა ჯონ სტეინბეკი და თბილისში ეს ერთადერთი ფერადი სურათი კონტაქსის კამერით გადაგვიღო რობერტ კაპამ.
ეხლა კი 1947 წელია და ჩვენ მტკვრის შესანიშნავი შვიდეული ვართ.
ჩვენ თბილისელები ვართ!
წყარო - Soso Goliadze
(ლუკა გვაზავა)
"ეხლა კი 1947 წელია და ჩვენ მტკვრის შესანიშნავი შვიდეული ვართ.
ჩვენ თბილისელები ვართ!."
.
.
არ ვიცი რატომ მაგრამ ეს სიტყვები და ეს სურათიც ძალიან გულზე მომხვდა.
გურამ საღარაძე,ნუგზარ ჯუღელი,რობერტ სტურუა,სოფიკო ჭიაურელი და გოგი ქავთარაძე.
წყარო:,,ციფრული ფოტომატიანე''.
რაის ჰოლივუდი ,რისი ჰილივუდი? ქართველი ლამაზმანები . ა ძმებო , ნახეთ და თვითონ შეაფასეთ...
არიადნა შენგელაია(კაროლინა).კირა ანდრონიკაშვილი(ძაბული).
,,მთვარის მოტაცება''- რეჟისორი თამაზ მელიავა
0 წევრი, 0 სტუმარი
ატვირთული ვიდეოს ბმული ჩავსვათ პოსტში?