მოგესალმებით
მოკლედ მოგეობრებო ასეთი სიტუაცია შეიქმნა...
ეს ჩვენი გამომძიებელი,რომლეზეც ამდენი ხანია საუბარი გვაქვს, მოხვდა ინსპექტორების გადამზადების კურსებზე, სადაც სხვა გამომძიებლებთან ერთად მონაწილებო უნდა მიეღო კონკურსში...
ყველა გამომძიებელი ერთი დიდი აგარაკზე შიკრიბა, სადაც გამოუცხადეს დავალებიბს პირობები...
დავალება ძალიან ადვილი იყო და მდგომარეობდა შემდეგში:
ყველანი უნდა ყოფილიყვნენ აგარაკზე და რაღაც მომენტში გაიგებდნენ მინიშნებას, სავარაუდოდ ეს იქნებოდა გასროლა ან კივილი ან შეძახილი ან მსგავსი რამე. ხმა აგარაკთან მდებარე ტყიდან იქნებოდა... გამომძიებლებს რაც შეიძლება სწრაფად უნდა მოეძებნათ დანაშაულის ადგილი და სიტუაციაში გარკვეულიყვნენ, ყოველგვარი დამხმარე ნივთების და აქსესუარების გარეშე. ერთი შეხედვით ადვილი დავალება იყო და შესაბამისად ვინ გახდებოდა გამარჯვებული ძალიან რთული სათქმელი იყო....
გაომძიებლებს მთელი დღე უქმად მოუწიათ ყოფნა, დიდ ოთახში იყვნენ ყველა შეკრებილები, სადაც ალაფურშეტი იყო, დაბალ ხმაზე უკრავდა წნარიმუსიკა, ოთახი საკმაოდ გემოვნებით იყო მოწყობილი, უშველებელი ჭაღი ეკიდა და ანათებდა მთელ ოთახას, კუთხეებში ლომის ქანდაკებეი იყო, ბუხარი გიზიზებდა და კედლები ცნობილი ავტორების ნახატებით იყო მორთული... მოკლედ გამომძიებელბი მშვენიერ დროს ატარებდნენ. ამასობაში დაღამდა კიდეც, ჩვენი გმირი გუმანით მიხვდა, რომ დავალების შესრულება უკვე მალე მოუწევდათ, პრინციპში ამას ყველა ხვდებოდა, იმიტომ რომ ასე სუსარულოდ ხო არ გაგრძელდებოდა... ხოდა ადგა ჩვენი გამომძიებელი და შემომსასვლელში დაჯდა შუქი ჩააქრო და დაელოდა რიმე ხმას ტყიდან....
ზუსტად 12-საათზე გასროლა გაისმა და ყველანი გარეთ გავიდნენ და გაემართნენ დანაშაულის ადგილზე...
მიუხედავა იმისა, რომ თითქმის ერთად გავიდნენ ყველა გარეთ, (ანუ ჩვენიანი გასასვლეთან რომ იყო ამან უპირატესობა არ მისცა), ჩვენ გამომძიებლს მაინც ქონდა ოდავი უპირატესობა....
კონკრეტულად რაზეა საუბარი...
ანუ კიდე ვიმეორებ ის რომ ის გასასვლელში იჯდა და უფრო მალე გავიდოდა გარეთ არავითარ როლს არ თამაშობს...