ერნესტ ჰემინგუეი
1899-1961წწ
ცნობილი ამერიკელი მწერალი ერნესტ ჰემინგუეი თავგადაკლული მონადირე გახლდათ.
ნადირობისადმი ლტოლვა მამამისის, კლარენსის დამსახურება გახლდათ, რომელიც კარგი ექიმი იყო და ჩიკაგოს გარეუბნებში იკლავდა ნადირობის ჟინს(სახლში ბლომად სანადირო თოფი ჰქონდა).
როცა ერნესტი წამოიზარდა, მამამ სანადიროდ ტარება დაუწყო და ფაქტიურად დააავადა თავისი გატაცებით_ნადირობით. მომავალი მწერლის დედას უნდოდა შვილი მუსიკოსი გამხდარიყო, მაგრამ მას ფაქტიურად სძულდა ვიოლონჩელო, სამაგიეროდ ნადირობის სიყვარული სიცოცხლის უკანასკნელ წუთამდე თან გაყვა... 1961 წლის 2 ივლისს ერთი ვერსიით ბერნარდელის ფირმის ორლულიანით მოისწრაფა სიცოცხლე(არსებობს სხვა ვერსიაც).
როცა ყმაწვილი 12 წლის გახდა ბაბუამ აჩუქა მისი პირველი ცალლულიანი 20 ყალიბის თოფი. ერნესტი ძალიან ამაყობდა მისი საჩუქრით და ოცნებობდა ჯუნგლებში ნადირობაზე; მას ეჯერა, რომ ნატვრა აუხდებოდა.
წამოზრდილმა ჰემინგუეიმ მოასწრო რეპორტიორად მუშაობა, პირველ მსოფლიო ომში სასწრაფო დახმარების მანქანაზე მძღოლად მუშაობა, მიიღო იტალიის მედალი ,,მამაცობისათვის", დამკვიდრდა პარიზში, დაწერა პირველი ნაწარმოები, გამოსცა პირველი წიგნი, პირველი რომანი, ნახა პირველი ფილმი რომელიც მისი რომანის მიხედვით გადაიღეს; დაოჯახდა, განქორწინდა, კვლავ დაქორწინდა, გახდა მამა...
1933 წლის 22 ნოემბერს მწერალი მეუღლესთან ერთად მარსელიდან გემით გაემგზავრა პორტ მომბასისაკენ. აქედან მატარებლით წავიდა ნაირობიში, სადაც მათ ელოდათ მონადირე-გამცილებელი ფილიპ პერსივალი.
აქედან ორი სატვირთო და ერთი მსუბუქი მანქანით სამხრეთისაკენ ტანგანიკისაკენ გაეშურენ. საღამოს მათ შეძლეს ლომის მონადირება_ პირველი გასროლა ჰემინგუეის მეუღლემ, პოლინმა შეასრულა, მათი აზრით ნადირი დაიჭრა და გაიქცა, მაშინ ერნესტმა გაისროლა თავისი სპრინგფილდიდან და ლომი დაეცა. მწერალი შემდეგ იხსენებდა: ,,მეგონა დაჭრილი ლომი შეტევაზე უნდა გადმოსულიყო და მზად ვიყავით სულ სხვა განცდებისათვის, მან კი გაქცევა დაიწყო_ სულ სხვას ველოდით".
ნადირის დათვალიერებისას აღმოაჩინეს, რომ მას მხოლოდ ერთი ჭრილობა ჰქონდა. ე.ი. პოლინმა დააცილა.
1934წ აფრიკა_ერნესტ ჰემინგუეი
აფრიკასთან შეხვედრის სიხარული ავადმყოფობამ შეცვალა. გემზე მწერალი ამების დიზინტერიით დაავადდა და რამდენიმე თვეში ისე შეაწუხა, რომ იძულებული გახდა ნაირობიში დაბრუნებულიყო და საავადმყოიფოში დაწოლილიყო.
1934 წლის იანვრის ბოლოს ავადმყოფი გამოჯანმრთელდა და თავისი კომპანიონებისაკენ გაეშურა(ისინი მთელი ამ ხნის განმავლობაში ნადირობის ეპოპეას აგრძელებდნენ).
სანამ თავის სანადირო შემადგენლობას შეუერთდებოდა, გზად ანტილოპებსა და კამეჩებზე ნადირობდა.
ზებრებზე ნადირობა, ვისი ტყავიც თავისი მეგობრებისათვის საჩუქრად უნდოდათ, ცოტა მოსაწყენად ეჩვენებოდა. სანადირო ექსპედიციასთან შეერთების შემდეგ, მათ ისევ ერთად გააგრძელეს გზა, რომელიც ჭაობზე(!!!) გადიოდა. აქ მათ შეხვდათ უამრავი იხვი, სადაც მწერალმა კარგად მოიოხა გული ფრინველზე.
მწერალი ოცნებობდა ანტილოპა კუდუს მოკვლას, რომელიც ძალიან ფრთხილი ცხოველია. ათდღიანი ლოდინის შემდეგ ერნესტმა ნახევარი საათის შუალედში 2 ბრწყინვალე ეგზემპლიარი დააგდო...
წვიმების სეზონი ახლოვდებოდა, ტრანსპორტით გადაადგილება მალე შეუძლებელი გახდებოდა და მონადირეებს აფრიკის ეს ნაწილი უნდა დაეტოვებინათ...
1934 წელი(თებერვალი). ფილიპ პერსივალი და ჰემინგუეი აღმოსავლეთ აფრიკაში
გავიდა ორი ათეული წელი. მწერალმა კიდევ ორჯერ შეიცვალა მეუღლე, მონაწილეობა მიიღო მეორე მსოფლიო ომში, გახდა ძალიან ცნობილი... გადაწყვიტა დაესვენა და ამისათვის საუკეთესო ადგილი აფრიკა აირჩია. ერნესტს ენატრებოდა იქაური ჰაერის ჩასუნთქვა. ამჯერად მეოთხე მეუღლის თანხლებით(მერი ერქვა) გაეშურა შავ კონტინენტზე და იქ კვლავ გამცილებლად ფილიპ პერსივალი დახვდა.
ნადირობაში გზად გაიცნო ეგერი დენის ზაფირო, რომელთანაც ისე დამეგობრდა, რომ ერთად დაიწყეს ნადირობა მარტორქებზე, ლომებზე, ანტილოპა-გნუებზე. უფრო მეტიც, როცა დენისს სასწრაფოდ დაჭირდა ცოტა ხნით სხვა ადგილზე წასვლა, ჰემინგუეიმ შეცვალა პოსტზე ეგერი! მწერალი სიამოვნებით არჩევდა ადგილობრივი მოსახლეობის სხვადასხვა საჩივრებს(ჩივლობდნენ სპილოებს), კლავდა შინაურ თხებზე მონადირე ლეოპარდებს და ა.შ.
1954 წელი_ ერნესტ ჰემინგუეი საფარიზე
აფრიკის თავზე ერთ-ერთი გადაფრენის დროს მწერლის პატარა თვითმფრინავი ავარიულად დაეშვა უკაცრიელ ადგილზე. ერნესტს ხელი ჰქონდა ამოვარდნილი, ხოლო მის მეუღლეს რამდენიმე ნეკნი ჩამტვრეული... რადიოკავშირი ვერ მყარდებოდა, ხოლო სურსათი სულ რამდენიმე დღეს ეყოფოდათ... მცირე თვითმფრინავთა ავიაკატასტროფებში მწერალი და მისი მეუღლე რამდენჯერმე მოხვდნენ, თუმცა უვნებელი რჩებოდნენ. მწერალს უყვარდა ამ კატასტროფათა შემდეგ გამოქვეყნებული თავისივე ნეკროლოგების კითხვა. ამ დროს ყოველთვის ირონიით ამბობდა: ასე კარგად ჩემს თავზე მეც ვერ დავწერდიო...
მწერალი ნობელის პრემიის ლაურეატი გახლდათ. მისი კალმით აღწერილი ნაწარმოებები ასე თუ ისე აფრიკული საფარის განცდებითა და ემოციებით იყო ყოველთვის დატვირთული. როცა მწერალი პირველად მოხვდა შავ კონტინენტზე ის წერდა: ,, მე ისევ მოვალ აფრიკაში... იმიტომ რომ მე მომწონს აქ ცხოვრება_ ნამდვილი ცხოვრება და არა მხოლოდ არსებობა"
https://club-monadire.ge. ავტ.გურულო